बालपण

बालपण म्हणजे सकाळपासून 

आईने उठण्यासाठी मागे लागणे ।

उठल्यावर ब्रशला कोलगेट लावून

ते लगेच खाऊन संपून टाकणे।

बालपण म्हणजे घाई घाई 

सदऱ्याचे बटन खालीवर लावणे

शाळेत सगळ्यांनी हसणे ।

नंतर बाईणीचं सर्व बटन व्यवस्थित लावून देणे।

बालपण म्हणजे पाटीवरच्या

पेन्सिलचा हळूच तुकडा मोडून खाणे।

हळूहळू ती पेन्सिल आपोआप कमी कमी होत जाणे।

घरी आल्यावर खेळायला मित्रांनी

आवाज देणे ।

दप्तर फेकले की क्षणाचा विलंब न करता चप्पल उलटी सुलटी होणे, तरीही तसेच पळत सुटणे।

लहानपणी भूक लागली की जेवायला न लाजने।

दुष्काळातून आंणल्यासारखं गपागप सर्व संपवणे।

 

पाऊस आला की सुट्टीची बहाणे,

घरी राहून पावसात भिजणे, होड्या बनवणे,पाणी उडवणे

घरात आलं की आईचे हातचे रागाने धपाटे खाणे ।

खरच बालपणीचा काळ सुखाचा

आईच्या कुशीत बेफिकीर विसाव्याचा।