आठवणीचा बालपण

यौवन जगण्या आले

पण शिस्त नकोसे झाले

आज आठवण ती बालपणाची

पुन्हा बेशिस्तीच्या वाटेला घेऊन गेली.

नेहमी नको-नको मी म्हणाले

प्रत्येक हट्ट पुरेसे झाले

आज बघते मी स्वतःला तर

पूर्ण बालपण कुठेतरी हरवले!

मुखाला स्वाद लेखणीचा भासला 

वीट-दगडाचा स्वादही चाटला

दोन-चार हाताचा मारही खाल्ला

पण आज तो दिवस नाहीसा झाला

मी फुलपाखरू मागे धावू लागली

तिच्या मागे-मागे दूर निघून गेली

हसत -खेळत बालपण निघाले

पण यौवन आज नाहीसे झाले

कविता बालपणाची 

अश्रू देऊन गेली

आठवण माझी मनी 

क्षणो-क्षणी बालपण घेऊन आली.