आस भेटीची

चाहुल तुझी हळुवार 

भासे सर श्रावणी

अन् दृष्टीस तू

एकाएकी दर्पणी

धीर करून शब्द 

परि ओठांशी धाडले

विरले कसे हवेत

क्षण दोघांत गोठले

तुझे मुक्याने राहणे

मग जिव्हारी लागते

अधिर-मन जाहले

चांदणे दोघांतले

नको तोच पुन्हा 

खेळ लपाछपीचा

नव्याने मांडु डाव

आपल्या सारीपाटाचा

नको पुन्हा वर्दी

मागच्या चुकांची

वादळ भयंकर 

उंब-याशी थांबले 

अभिशाप असे तिला 

अघोरी ग्रहणाचा

नको हट्ट मग 

चंद्र-पौर्णिमेचा.