आजीचे गाव

शेवटचा पेपर संपला की

बॅग भरलेली असायची

मनाला लागे हुरहूर

ओढ गावाला जायची

मे महिन्याचं रखरखतं ऊन

घामाच्या धारा अंगातून

गावाची वेश गाठताचं

सारा शीणं जाई निघून

वेशीपासून एक मैल चालून

येई माझ्या आजीच गाव

दिसता आम्ही सारे

काळीज तिचे घेई धाव

माणसांनी घर, अंगण गजबजायचं

नातवंडांनी गोकुळ सजायचं

चांदण्यांनी भरलेले आकाशाखाली

गप्पा मारत निजायचं

सूर्य यायचा उठवायला

गोधडीवर ऊन पाडायचा

गार पाण्यानं अंघोळ करून

चुलीवरचा चहा प्यायचा

ऊन्हातान्हा ची पर्वा नाही

गाव पायाखालून काढायचा

झाडाला झोका टांगून

मनसोक्त खेळायचा

कांदा, चटणी, भाकरीची

चव जीभेवर रेंगाळायची

पाटाच्या पाण्याची गोडी

ती काय सांगायची

सूर्य मावळतीला जाता

पावले घराकडे परतायची

दिवस भुर्रकन उडून जायचे

सुट्टी आमची संपायची

डबडबलेल्या डोळ्याने

आजी जवळ घ्यायची

पदराने पुसत डोळे

वेशीपर्यंत मागे यायची

आताही मे महिना आला की

आठवण येते गावाची

मनापासून जगलेल्या

त्या गोड क्षणांची