आई

आद्गुरु जगी आई 

शिकवते बोलवते 

लाड प्रसंगी तांडण 

आई मनही जपते

हट्ट खोळ्या ही लपवी 

वेळ प्रसंगी भांडते 

स्वतः उपाशी राहते 

घास मुला भरवते

जगा वेगळी माया ही 

स्वार्थी जगात चालवी 

बोट धरून ही जाण 

ठेवा चिंतंन करावी

तिन्ही लोकी तिचा झेंडा 

आज्ञा शिरोधार्य सदा

ॠन तिचे फिटणार 

जाणा हे सदा सर्वदा

जेव्हा होई ती म्हातारी 

तिची जोपासना करा 

जीवनाचे हे सार्थक 

मार्गी लागे जीव खरा.