आई बोलव ना गं एकदा तरी

आई ! बोलव ना गं एकदा तरी 

मला माहेरच्या उंबरठ्यावर ॥ 

लग्ना आधी माझं ही 

होतं ना गं ते हक्काचा घर ॥ 

त्याच अंगणात खेळायची मी 

मैत्रीणी बरोबर मनसोक्त ॥ 

दादा प्रमाणे माझ्या ही देहात 

खेळे ना गं तुझाच रक्त ॥ 

मग आई ! बोलव ना गं एकदा तरी 

मला माहेरच्या उंबरठ्यावर ॥ 

माझी ईच्छा तरी कुठे होती गं

तुला आणि बाबाला सोडून जाण्याची ॥ 

तुचं म्हणायची मुलगी म्हणजे 

असते अब्रू दोन्ही घराण्याची ॥ 

मग आई ! बोलव ना गं एकदा तरी 

मला माहेरच्या उंबरठ्यावर ॥ 

घरदार,मुलबाळ संसार सारं 

मी सांभाळते गं क्षणोक्षणी ॥ 

पण एकदातरी माहेरची आठवण 

येऊन जाते गं माझ्या ध्यानी मनी ॥ 

मग आई ! एकदा तरी बोलव ना गं

मला माहेरच्या उंबरठ्यावर ॥ 

शहरातल्या पंचपक्वान्न जेवणाला 

तुझ्या भाकरीची सर येत नाही ॥ 

मऊ गादी आणि मखमली चादर 

तुझ्या पदराचा ऊब देत नाही ॥ 

मग आई ! बोलव ना गं एकदा तरी 

मला माहेरच्या उंबरठ्यावर ॥ 

तुमच्या सरत्या वया सोबत 

मलाही घेऊ द्या ना जरा जगून ॥ 

डोळे माझे ही दिप्तील गं

तुला आणि बाबांना डोळे भरून बघून ॥ 

मग आई ! बोलव ना गं एकदा तरी 

मला माहेरच्या उंबरठ्यावर ॥

नाही गं मला दादाच्या हीस्यातील 

धन दौलतीची मुळीच भूक ॥ 

शोधून ही सापडत नाही गं

माहेरच्या अंगणासारखी कुठेच सुख ॥ 

मग आई ! बोलव ना गं एकदा तरी 

मला माहेरच्या उंबरठ्यावर ॥ 

तुमच्या नंतर कोण आहे गं

तिथे आम्हाला विचारणारी ॥ 

फक्त तुमच्या आठवणी राहतील शिल्लक 

हीच तर आहे जगाची रीत खरी 

मग आई ! बोलव ना गं एकदा तरी 

मला माहेरच्या उंबरठ्यावर ॥