വസന്തം പോയതറിയാതെ

 മഴമഞ്ഞുലഞ്ഞതറിയാതെ

ഇത്തിരി നേരമാ തണലിൽ ചോട്ടിൽ

ശീതള കാറ്റിൽ ആടിയുലയുന്നിലകൾ

എന്തേ കാതിൽ കിന്നരമോതുന്നു

   മഴത്തുള്ളി ചാലുകൾ ജാലകവാതിലിൽ

   കളം വരച്ചൂർന്നിറങ്ങിയ രാവിൽ

   പെയ്തിറങ്ങിയെൻ കനവുകളതിലേറെ

   മായാലോകം തീർത്തൊരു ബാല്യം. കാർമേഘം പെയ്തൊഴിയാത്ത

മഴ പോലെ കൊതിയോടോർക്കുന്നുയെൻ ബാല്യം

 ഇന്നും മഴത്തുള്ളിയായെന്നിലലിയുന്നു

അക്ഷരങ്ങളില്ലാത്തൊരു പ്രണയ ലേഖനമായ്

   മറഞ്ഞു പോയെങ്കിലും മനസ്സിനകതാരിൽ

   മൗനതയേകിടും ഓർമ്മയിൻ ശലഭങ്ങൾ

   ബാല്യമിറങ്ങി പോയോരോ വഴികളിൽ

  തിരികെ നടക്കുവാൻ കൊതിയോടെ നിൽപ്പൂ