ഒരു കനവിന്റെ ശവദാഹം

നിങ്ങൾ ജീവിക്കട്ടെ, ചിന്തകൾക്കൊടുവിൽ 

നിങ്ങൾക്കൊപ്പം ഞങ്ങളും… 

ഈ തെരുവിൽ ഇന്നലെ രാത്രിയിൽ 

മരിച്ചുവീണവർ ഏറെയുമെന്റെ 

സ്വന്തവും ബന്ധവും ആത്മാവുമത്രെ !

മിനിഞ്ഞാന്നുകണ്ടുകൺനിറഞ്ഞത്, 

കാണാത്തരാവിന്റെമേൽപൊലിഞ്ഞത്, 

ശ്വാസംകിട്ടാതെ മിഴിനീർവരണ്ടത്, സ്വപ്‌നങ്ങൾതൊണ്ടയിൽവിഷമായ് 

കനച്ചത്, 

എല്ലാം എന്റെ നെഞ്ചിലെരിയുന്നു, 

ഒരുദുസ്വപ്നമായ്ദുഖഃഗീതമായ് 

ഒരു ദിവാസ്വപ്നമായ് !

ഇന്നലെ ഞാനാദ്യമായ് 

കുഴിച്ചാറടിമണ്ണിലേക്കാഴ്ത്തിയിട്ടത് 

എന്റെയാത്മാവിൻ നാറിയജഡത്തെയല്ലോ! അതിന്മീതെ കിളിർത്തുവന്നതോ 

ഈ നീണ്ടജീവിതത്തിൻ, വെറും 

കുറേയവശിഷ്ടങ്ങൾ മാത്രവും !

എന്റെ ജീവിതത്തിന്നുപിറകിൽ 

കാടുപടർന്നകുറേപുല്ലിൻപ്പടർപ്പിന്മീതെ 

ഇരുമ്പുകൊണ്ടുഞാൻ 

ചുരണ്ടിമാറ്റിയപ്പോൾ 

ഉതിർന്നരക്തത്തിൻ നിറം നീലയല്ലോ !

മജ്ജയുംമാംസവുംരക്തവും 

ചുരണ്ടീ, ഞാൻ തീർത്തകുഴിയിൽ 

വലിച്ചിട്ടത്, പകുതിമരിച്ചയെൻ 

ആത്മാവിൻ ജഡത്തെയുമല്ലോ !

എന്റെജഡവും അവന്റെജഡവും

 നിന്റെജഡവും 

എല്ലാം ഒന്നുതന്നെയെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ, 

ദഹിപ്പിക്കുന്ന തീയും 

നീറിയുയരുന്ന പുകയും 

മജ്ജകരിയുന്ന മണവും,

എല്ലാം ഒന്നുതന്നെയെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ, 

എന്നിൽ നിറഞ്ഞതും 

എന്റെ കണക്കുകളുടെ കൂട്ടത്തെറ്റല്ലോ !

എന്റെ ജീവിതത്തിൻ പുറംതിണ്ണയിൽ 

എങ്ങനെയെന്നറിയാതെ

 വീണുമരിച്ചുകിടന്നവൻ, 

ഏതോപുലർകാലത്തിന്നാദ്യത്തിൽ 

ഒരു യാദവാനായ് ജനിച്ചവനെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ, 

കുഴിമാടത്തിന്നകത്തുനിന്നും 

മിനുക്കിത്തേച്ച 

കുഴമണ്ണിന്നടിയിൽനിന്നും 

ചുഴികുത്തിമാനത്തേക്കു

കറങ്ങിയുയർന്നുപോയ 

പുകമറക്കിടയിൽ ;

കഴുത്തിന്നിരുവശത്തും 

മുഖത്തും പുറത്തും നിറഞ്ഞ

 വേർപ്പുചാലുമായ് നിന്ന ഞാൻ 

കണ്ട മുഖവും, കണ്ണുകളും ചുണ്ടും കൊണ്ടു

കൊഞ്ഞനം കുത്തിക്കടന്നുപോയത് 

എന്റെ ആത്മാവെന്നറിയവേ,

ഒന്നും കയ്യെത്തിപ്പിടിക്കുവാനാവാതെ 

ഒന്നുവിളറിച്ചിരിച്ചു

പുറകോട്ടുമറിഞ്ഞതുമെല്ലാം 

എന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ പഴംകഥയുമെന്നു

ഞാനിപ്പോഴറിയുന്നു.. !!!