પિતાનો મોક્ષ

લાંબા સમયથી પથારીવશ પડેલા, 

જીવનનાં અંતિમ ક્ષણો ગણી રહેલા,

પિતાને આ જીવનથી મોક્ષ અપાવવા, 

એક વ્યસ્ત દીકરો બધું જ કરી ચુકેલો. 

જમીન ને મિલકતમાં બહેનોને ભાગ આપ્યો, 

પોતાની સ્વર્ગસ્થ માના નામે નિશાળ ખોલી, 

પોતાનાં ભાઈઓને ધંધા-વેપારમાં સાથે લીધાં, 

ગામના પ્રવેશદ્વારે દાદા-દાદીનું નામ લખાવ્યું, 

સગા-વ્હાલા તેડાવી જીવતું જગતિયું કર્યું,

પિતાને મનગમતું ગીત પૌત્રી દ્વારા ગવડાવ્યું,

છતાં પિતાનો જીવ કેમ જાણે છૂટતો જ નહોતો !

આખરે કંટાળીને જેવો એ વ્યસ્ત દીકરો, 

પિતાની પાસે ખાટલે બેસી,

એમના માથે હળવેકથી હાથ ફેરવી, 

શાંતિથી એમની આંખોમાં જોવે છે કે, તરત 

ખુલ્લી આંખે એ પિતાનો જીવ જાય છે !