કૃષ્ણમયી

એક તો દિ 'નાં દિવા ઘેર નથી ગયાં,

ઉપરથી નીંદરું બની વે-રણ,

છો ને જતી જિંદગી કોરી કટ્ટ,

મ્હારે તો લીલા (ભીનાં) તારાં સ્મરણ,

વખત ભલે વ્હેતો નીર ઘોડે

તું નાવિક ને હું નૌકા,

રહીયે હારે ક્ષણ- બે -ક્ષણ,

રાણો ઊભો વિષ-કટોરો લઈ સામે,

મીઠી બોલી -કડવી નીતિ કરી ધારણ,

લે એક શ્વાસે ગટગટાવું હળાહળ,

મ્હારા શ્યામ ! તું બને ઝેરનું મારણ.