જિંદગીનો વૈભવ

ગઈ કૉલેજ ને ગઈ મસ્ત મસ્તી એજ,

ગઈ એ જિંદગી, ને ગઈ મજા સહજ !

જિંદગી વૈભવ હતો ને હતો સુવર્ણકાળ,

વર્તમાને ક્યાં નસીબમાં એ આનંદ પળ !

કાળ વહેણમાં ડૂબી ગઈ એ સોનેરી યાદ,

તોય અંતર આકાશે અકબંધ રાખી યાદ !

હતી જિંદગી નિર્દોષ ! ને હતા મિત્રો નિર્દોષ,

ન સ્વાર્થ, ન કપટ, હતો તો હતો પ્રેમ નિર્દોષ !

હતી મસ્તી ને હતી કેવળ પુસ્તકમાં જિંદગી,

ને હતી મુક્તગગને ઊડતાં ખગ સમ જિંદગી !

ને છું હુંય નસીબધની જીવને મળ્યાં ખરા યાર,

વર્ષો બાદ મળે તોયે ઝળકે નેને નેહ ને આદર !

કરું મિન્નત ખુદાને સદા સુખી રહે યાર સંસાર,

કાન્તાસુત પાક હૈયાનો હે ખુદા સૂણજે પોકાર !