ગ્રામીણ સંસ્કૃતિ

હતો સુંદર વડલો મારા ગામના પાદરે, 

હતો એતો સાક્ષી સુખ-દુઃખની વાતોનો આખરે, 

હતી આખા ગામની જીવાદોરી એ નદી,

વહ્યા સમયના વહાણ, પણ એ ન વિસરાઈ કદી,

બાપ-દાદાના કંધે બેસી જોયા ઘણાં મેળા, 

સાથ હતો સૌનો ને ભેગા રહેવાની હતી એ વેળા,

સૂતા ખુલ્લા આકાશ તળે ને ગણતા ટમટમતા તારલા,

પૂંજી હતી સંબંધોની ઘણી ને જોડાયા હૈયાના તાંતણા,

કદાપિ ન જીવનના મૂલ્યોને હાર્યા, 

સતત માનવતાના શિખરો સર કર્યા, 

ન જીવતા કદી ભેગું કરવા,

જીવતા હંમેશ ને માટે ભેગું રહેવા, 

સતત વરસતો માથે વ્હાલનો વરસાદ,

ન લાગ્યું કદી કે કરીશું આ જીવન બરબાદ, 

સુંદરતાની છબી હોય છે પ્રભુ તારી હર એક કૃતિ, 

એવી જ જાણે સર્જી તે તો આ ગ્રામીણ સંસ્કૃતિ..!