ભેદરેખા

કોટ ને ટાઈ

નીચે આ પાટલૂન

આ સુખ કે'વાય ?

કેવું મોજથી

સામે બેઠું તે બાળ !

કે આ જ સુખ !

ક્ષુધા મથતું

પોષવા અનિમેષ

જો મળી જાય અન્ન !

અહીં રજ ન

સ્પર્શે આ ચરણોને

રહ્યાં કોમળ !

સામે ચપ્પલ

દીઠાં ન ચરણોએ

સ્પર્શ નિષ્ઠુર !

ભેદરેખા આ

કાયમ નડ્યા કરે

રંક ને રાજા.