விழியுணராச் சுவர்கள்...!

கர்வத்தின் சுவர்கள்

அன்பெனும் அழகைச்

சிறையிலடைத்து

அடிமைப்படுத்தும்போது

அறிவெனும் புரிதல்

மதி மயங்கி

விவாதத்தில்

வீறுகொண்டு எழுந்து

சகமனிதனைத்

தோற்கடித்த ஆனந்தத்தில்

நெஞ்சம் விம்மிப் புடைக்க

வீறு நடைபோட்டு

சிதைத்த மனங்களைக்

குரூரத் திருப்தியோடு

கோபத்தின் துணைகொண்டு

இரணமாக்கி

விவாதப் போர்க்களத்தில்

வெற்றிகொண்டு

வீடு திரும்பி

சின்னக்குழந்தை

தன் தோழியிடம்

'நீயே இதுல விளையாடு அழாதே' என்று சொல்வதைக்

கேட்ட போதுதான்

தோற்றுப் போனவன்

நான்தான் என்று

மண்டையில் உறைத்தது!