ସବୁ ତୁଚ୍ଛ ତୁମ ଇଛା ଆଗେ

ମୋ'ପାଖରେ କାହିଁ ସେଇ

ଅନୁପମ ତୁଳୀ

ଆଙ୍କିବାକୁ ତୁମ ଚିତ୍ରପଟ ?

ଅଛି ଖାଲି ମୋ'ପାଖରେ

ଭାବ ଓ ଭକତି

ହେବା ପାଇଁ ତୁମରି ନିକଟ ।

ମୋ'ହୃଦୟେ କାହିଁ ସେଇ

ଦିବ୍ୟ ସିଂହାସନ

ସାଇତିବି ତୁମକୁ ଯତନେ !

ଅଛି ଖାଲି ବିଶାଳତା

ମନ ଅଗଣାରେ

ହଜିବାକୁ ତୁମ ଆଲିଙ୍ଗନେ ।

ମୋ'ପାଦରେ ନାହିଁ ସେଇ

ଜୀବନ୍ତ ଘୁଙ୍ଗୁର

ବାଜିବାକୁ ତୁମ ଇଙ୍ଗିତରେ ।

ମୋ'ରକତ ଡାକେ କିନ୍ତୁ

ସକାଳେ ସଂଜରେ

ହରେ କୃଷ୍ଣ କୃଷ୍ଣ କୃଷ୍ଣ ହରେ ।

ପାପୁଲିରେ ନାହିଁ ମୋର

ସତେଜ ପାଖୁଡା

ଅରପିବି ତୁମ ଚରଣରେ ।

ଅଛି କିନ୍ତୁ ରକ୍ତଜବା

କପାଳ କୁସୁମ

ଜୀଇଯିବ ତୁମ ପରଶରେ।

ମୋ'କପାଳେ ଲେଖା ନାହିଁ

ଲେଖା ବି ହେବନି

ମୋ'ଜୀବନ ଅଭିଶପ୍ତ ବୋଲି ।

ତୁମେ ପରା ଚାରିପାଖେ

ଘେରିଅଛ ମୋତେ

ଅଭିଶାପ ଅନେଇଛି ଖାଲି ।

ଭାବେ ମୁହିଁ ବେଳେବେଳେ

ଅଭିଶପ୍ତ ତୁମେ

ପାଇ ମୋତେ ଭକତ ଭାବରେ ।

ତୁମ ତ୍ୟାଗ ତୁମ ପ୍ରୀତି

ନୁହେଁ ତୁଳନୀୟ

ଭିନ୍ନ ତୁମେ ସାରା ରାଇଜରେ ।

ମୋ' ଆଖିରେ ଅଛି କାହିଁ

ସେଇ ଦିବ୍ୟ ଦୃଷ୍ଟି

ଦେଖିବାକୁ ତୁମ ସୁନା ବେଶ !

ମଣିଷ ମୁଁ, ଅବାନ୍ତର

ଅତି ସ୍ୱାର୍ଥପର

ନିଜ ସ୍ଵାର୍ଥେ ରହୁଛି ନିବେଶ ।

ସୁନା ବେଶ, ସୁନା ରଙ୍ଗ

ସ୍ବର୍ଣ୍ଣ ସିଂହାସନ

ତୁମ ପାଇଁ ଫିକା ଫିକା ଲାଗେ ।

ତୁମେ ପରା ସଂସାରରେ

ଅଲିଭା ଆଲୋକ

ସବୁ ତୁଚ୍ଛ ତୁମ ଇଚ୍ଛା ଆଗେ ।