ଈଶ୍ବରୀୟ ସତ୍ତା

ବଖାଣିବି ଅଭିଜ୍ଞତା ଯଦି

ଶୁଣିବାକୁ ମୋତେ ନିଶ୍ଚେ ହେବ ନିରବଧି

ଆଶା ନାହିଁ ତୁମ ମଧ୍ୟୁ କେହିଜଣେ ବନ୍ଦି

ଧ୍ୟାନେ ଡେରି ଶ୍ରବଣ ତା' ପୋତିଥିବ ମଥା

ହେଉ ପଛେ ଖୋଲାଖୋଲି

କହିବି ସେ କଥା ।

ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ସ୍ମରି ତୁମେ ସକଳ ଧାମର

କେବେ କେବେ ଭାବିନେଲ ନିଜକୁ ପାମର

ସତେ ଯେହ୍ନେ ବିବର୍ଜିତ କୋତରା କାଗଜ,

ତଥାପି ତ ସିଦ୍ଧି ହେଲେ କୌଣସି କାମର

ସେହି କ୍ଷଣି ସାଜି ନିଲଠା ନିର୍ଲଜ

ନିଶ ମୋଡି ଭାବିନେଲ ଦକ୍ଷତା ଆମର ।

ନିଃସନ୍ତାନ ଥିଲା ଯାଏଁ

ଗୋବର୍ଦ୍ଧନ ଗିରି ବୋହି ସାକ୍ଷାତେ କେମିତି

ଅନାୟାସେ ଉଠାଇ ଅଙ୍ଗୁଷ୍ଠେ ଥୁଅନ୍ତି

ଗ୍ରାହର କବଳୁ ଯେହ୍ନେ ଜୀଇଁଯାଏ ହାତୀ

ସତ ଲାଗେ ସବୁକିଛି

ଅଛି ଯେତେ କିମ୍ବଦନ୍ତୀ ।

ଆଉ ଯଦି ସ୍ଵାଭାବିକେ ସଫଳତା ମିଳେ ,

ପ୍ରାପ୍ତି ହେବାବେଳେ

ଭାବିନିଅ ହୋଇଯାଏ ଲୁଙ୍ଗୀ ଝାଡିଦେଲେ ।

ଭୁଲନାହିଁ ଲାଞ୍ଚ ଧରି ବଢାଇଛ ହାତ

ଅବାଟ ସେ ହେଉ ପଛେ ଖୋଜି ସେହି ବାଟ ,

ସାବୁନ ଫେଣ ଭଳି ଗଦଗଦ ହୋଇ

ସୁଧ ଲଗା ଧନ କିଛି ବୁଡିଗଲା ବୋଲି

କାକୁତି ତ ହୋଇଥିଲ ଦୁଇ ହାତ ଖୋଲି

ଅନନ୍ୟ ଭକ୍ତିରେ ତୁମେ ସମର୍ପିଲ ଯାଇ ।

କେଞ୍ଚୁଆଟେ ଖଞ୍ଜିଦେଇ ବନିଶୀ କଣ୍ଟାରେ

ମାଛ ଧରା କଉଶଳ ପୋଖରୀ ପଠାରେ

କରିନେଇ ଆତ୍ମବୋଧ

ସୁକୁମାରୀ ହାତେ ଏକ ଚକଲେଟ୍ ଜାକି

ଛଳନାରେ ବଳାଇଲ କାମାତୁର ଆଖି ,

ଏଡେ କି ହେଲ ନିର୍ବୋଧ ?

ଦେବୀଙ୍କ ଦୁଆରେ ଟିକେ ମାଆ ମାଆ ଡାକି

ଧୋଇଦେଲ ପାପ ଯେତେ ଥିଲା ତୁମ ବାକି ।

ଚଳନ୍ତା ଟ୍ରେନରେ ସିନା ଅନ୍ଧ ଭିକ ମାଗେ

ମନ୍ଦିରରେ ହୁଣ୍ଡି ପାଖେ ଭାରି ଭିଡ଼ ଲାଗେ ,

ନିରୋଧକ ଫଟା ସେହି

ଅବାଞ୍ଛିତ ସନ୍ତାନଙ୍କ ଏହି ଦେବତା ସରାଗେ

ସଂସ୍କାରରେ ପ୍ରଳୟର ଭୟ ଖାଲି ଜାଗେ ।

ଲାଗିଲା କି ଥରୁଟିଏ ଭାବି କି ଛାନିଆ

ଟାଇଁଟାଇଁ ଖରାବେଳେ ଡହଡହ ନିଆଁ

ରାସ୍ତା ଖୋଳା ସାଥେ ଏହି ପିଚୁ ଗୋଡି କାମ

ନିରୀହର କପାଳ ତ ସବୁବେଳେ ବାମ

କେଉଁଦିନ ଦେଇଥିଲ ମୁଠା ଭରି ଅନ୍ନ ?

ଟିଙ୍କ ପରି ଖାଇସାରି ହାତ ଗୋଡ ଛାଡି

ଭାରୀ ଦେହ ପଲଙ୍କରେ ଦେଇଛ କଚାଡି

ବଳିଗଲେ ବେଶି

ଫିଙ୍ଗି ଦିଅ ଭୋକେ ପଛେ ଥାଉ ପ୍ରତିବେଶୀ

ରୂପାର ମୁକୁଟ ଅବା

ପାହାଚକୁ ମାର୍ବଲ ପଥର

ଥୋଇଦେଲେ ପ୍ରସନ୍ନ କି ହୁଅନ୍ତେ ଈଶ୍ବର ?

ନିର୍ଲଜ ହେବାର ଏହି

ପ୍ରେରଣା ହେଉ କି ବିଜ୍ଞତା

ଦେଇଛନ୍ତି ଯେଉଁ ସଖା, ପତ୍ନୀ ପିତାମାତା

ପୁରୋହିତ ଶିକ୍ଷକ ଯେ ଗଢିଲେ ଜାତକ

ପାଣି ନଲାଗିଥିବା ନିର୍ଲିପ୍ତ ବତକ...

ସଭିଙ୍କୁ ମୋ କୃତଜ୍ଞତା ।

ଦେଖିଶୁଣି ମିଥ୍ୟାପଥେ

ଈଶ୍ବର ବି ନିର୍ବିକାର ହେଲେଣି କି ସତେ !!

ଭକ୍ତିରସ ଉଛୁଳୁଛି କବିଙ୍କ ଆସରେ

ଶବ୍ଦ କିନ୍ତୁ ଗଲେଣି ତ ଅଜ୍ଞାତବାସରେ ।

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା

ଘର ନଂ - ଏଫ୍ / ୧୩

ସେକ୍ଟର - ୪

ରାଉରକେଲା - ୭୬୯୦୦୨