ଗୃହଲକ୍ଷ୍ମୀ

ଅବଳା ଚପଳା              କାମିନୀ କୁନ୍ତଳା

            କି ଅବା ନିର୍ଭୟା ବାଳା

କମଳା ବିମଳା              ଭାମିନୀ ପ୍ରବଳା

            ଶ୍ରବଣେ ଦହଇ ଜ୍ବାଳା ।

ଜନନୀ ଭଗିନୀ             ମମତା ଦାୟିନୀ

            କନ୍ୟା କୁହ ଅବା ଜାୟା

ବିଶେଷଣ ପୁଣି             ଯୋଡିଦିଅ ଜାଣି

           କାଉଁରୀ ବନ୍ଧନେ ମାୟା ।

ମଥାମଣି ଖଞ୍ଜି               ପିନ୍ଧାଇ ପାଉଁଜି

             ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଶିକୁଳି ବାନ୍ଧି

ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଭାଜି               ଭାବୁଛ କି ଆଜି

            ଜୀଇଁ ଥିବ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ?

ସିନ୍ଦୂର ଅଳତା               ଲାଗିଲାଣି ପିତା

           ସେ କି ସତ୍ୟଯୁଗ ନାରୀ

ହୋଇ ନିର୍ଯାତିତା          ଥାଉଁ ସେ ରକ୍ଷିତା

           ନହେବ କି ସ୍ବେଚ୍ଛାଚାରୀ ?

କାହିଁ ସତ୍ୟବ୍ରତ                ଦଶରଥ ସୁତ

            ଏକପତ୍ନୀ ବ୍ରତଚାରୀ

ଦେଖିଲେ ନିରତ              ଭରିଛି ଜଗତ

            ଲମ୍ପଟ ସର୍ବତ୍ର ଭାରୀ ।

କେବେ ବିହଗିନୀ           କବିର ରାଗିଣୀ

            କୁସୁମ ମଞ୍ଜରୀ କଳି

ସାଜି ନିର୍ଝରିଣୀ             କୂଳ ଲଂଘି ପୁଣି

            ପ୍ରସରିବ ସେହି ଭଳି ।

ଗୁଣରେ ଉତ୍ତମ              ଗୃହଲକ୍ଷ୍ମୀ ତୁମ

          କାୟ ମନ ବାକ୍ୟେ ସେହି

ସତ୍ୟବାନ ସମ             ଚାରିତ୍ରିକ ପ୍ରେମ

           ଧାରଣ କରିଲେ କେହି ।

           ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା