ମାଟିର ମମତା

ସେଥରକ ପରି ଏଥର ବି ଭାରି

ଅଥୟ ଲାଗିଲା ମୋତେ ,

ଅବସର ପରେ ଗାଆଁ ମାଟି ପରେ

ରହି କି ପାରିବି ସତେ ।

ଗାଡିରୁ ଓହ୍ଲାଇ ରହିଲି ଅନାଇ

ଉଦୁ ଉଦୁ ଖରାବେଳେ ,

ରାମ ଦାମ କେହି ନେବେ ବୋଲି ବୋହି

ବୋକଚା ମୋ ଶ୍ରଦ୍ଧା ବଳେ ।

ନିରାଶିଲି ମୁହିଁ ହୋଇ ଧଇଁସଇଁ

ଏକାକୀ ଉଠାଇ ଭାର ,

ଛୋଟା ବିଶୁ ଧାଇଁ ଆସି ବୋଲେ ନଇଁ

କକା ହେ କଲି ଜୁହାର ।

ଭଲମନ୍ଦ ମୋର ପଚାରି ସେ କର

ବଢାଇଲା ଝୋଲା ପାଇଁ ,

ଯେନ ତେନ ମତେ ଚାଲିଲି ତୁରିତେ

ପ୍ରବେଶିଲି ଘରେ ଯାଇ ।

ଯାହା ମୁଁ ଦେଖିଲି ଯାଇଛି ବଦଳି

ଶୁଖା ଶୁଖା ଗାଆଁ ଦାଣ୍ଡ ,

ଗାଆଁ ଭେଣ୍ଡା ଦଳେ ମାତି ଜୁଆ ଖେଳେ

ପଞ୍ଚାୟତ ଦ୍ବାରେ ରୁଣ୍ଡ ।

ନଈକୁ ଶୁଖିଲା ଦେଖି ଶୁଖେ ଗଳା

ପବନ ଲାଗେ ଉଦାସ ,

ତୋଟା ବନ ମାଳେ ପକ୍ଷୀଙ୍କର ମେଳେ

ଶୂନ୍ୟତା ହୁଏ ଆଭାସ ।

ଚାଷ ବିଲ କିଛି ପଡିଆ ପଡିଛି

ଯାଇଛି କେତେ ବଦଳି ,

ସହର ଫେରନ୍ତା ବେକାରର ଚିନ୍ତା

ବିଲ ବିକି ଯିବ ଚଳି ।

ନାହାନ୍ତି ଭିକାରି ଏଡେ ହତଶିରୀ

ନଥିଲା ମୋ ଗାଆଁ କେବେ ,

ଥିଲାବାଲା ଲୋକ ବଦଳାଇ ଭେକ

ଅନୁଦାନେ ଜୀଏଁ ଏବେ ।

ତଥାପି ମୋ ମନେ ରହିଛି ଗୋପନେ

ମାଟିର ମମତା ମାନ ,

କାଳକ୍ରମେ ତାର ହେବ କି ସୁଧାର

ଫେରିବ ଆତମା ପୁଣ ।

ଅବସର ପରେ ରହି ଏ ସହରେ

ପାଇବି ସତରେ କିସ ,

ମୋ ଗାଆଁ ମଶାଣି ସ୍ବର୍ଗଦ୍ବାର ଜାଣି

ଛାଡିବି ଶେଷ ନିଶ୍ବାସ ।

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା