ଏ ବେଳାଭୁମି ବି ନାରୀର

ମୁଁ ଜଣେ ନାରୀ , ଏତିକି ପରିଚୟ କଣ ମୋର, ତୁମପାଇଂ ନୁହଁଇ ଯଥେଷ୍ଟ l

ପ୍ରମାଣ କରିବା ପାଇଂ ବାରମ୍ବାର, ସହିବାକୁ ହବ ମତେ ଅଗ୍ନି ପରୀକ୍ଷାର କଷ୍ଟ ll

ଯୋଉଥିରେ ଗଢା ତୁମ ଶରୀର ଓ ମନ, ସେଥିରେ ବି ଗଢା ମୋର l

ଅସମଯ୍ୟସତା ଯାହା ଅଛି ତାହା ସୃଷ୍ଟି ରକ୍ଷା ପାଇଂ ଅଟେ ବିଧିର ବିଚାର ll

ତୁମ ପରି ଅଛି ମୋର ନିଜସ୍ବତା, କିଛି ସ୍ବତନ୍ତ୍ରତା, କିଛି ସ୍ବପ୍ନ, କିଛି କାମନା l

ମିଚ୍ଛ ପ୍ରମାଣିତ କରି ପାରିବନି, ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା କର, ସେତ ସ୍ରଷ୍ଟାକଂ ସର୍ଜନା ll

ଛୁଇଁ ବାକୁ ଇଛା ହୁଏ ବେଳେ ବେଳେ ମୋର ବି ଏ ଆକଶର ବିଶାଳତା l

ମୁଠାଏ ଖାଇବାକୁ, ଖଣ୍ଡେ ପିନ୍ଧିବାକୁ ଦେଇ, ଛଡାଇ ନେବା ପାଇଂ ସଦା ତତ୍ପର ମୋର ସ୍ବାଧିନତା ll

ଶରବିଧ ପକ୍ଷୀ ପରି ହୁଏ ଛଟପଟ ରହି ଆବଦ୍ଧ ଏକ ପଂଜୁରୀ ଭିତରେ l

ଝଲକାଏ ମୁକ୍ତ ବାୟୁର ଆଶାରେ ଶ୍ବାସରୁଦ୍ଧ ହୁଏ ମୁଁ ଯେ ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତରେ ll

ଏତିକି ବୁଝିବା ପାଇଂ କାହିଁ ଲାଗିଯାଏ ଦୁନିଆର ଲୋକକୁଂ ଏତେ ଯୁଗ l

କେବେ ଖୋଲିବ ତା ଆଖି, କେବେ ଖୋଲିବ ହୃଦୟ, କେବେ ହେବ ସେ ସଜାଗ ll

ତୁ ବୋଧେ ନିର୍ବୋଧ, ନାରୀ ! ନିଜେ ବାନ୍ଧି ହୋଇ ଯାଉ ଅନ୍ୟର ସ୍ବପ୍ନ ଇଲାକାରେ l

ସବୁ ଥାଇ ତୋର କାହିଁ ବିତେଇବକୁ ଚାହୁଁ, ଏ ଜୀବନ ଅନ୍ୟର ଦୟା କରୁଣାରେ ll

ନିଜ ହାତେ କାଟିଦେ ତୁ, ମଣିଷ ଗଢ| ସ୍ବାର୍ଥନ୍ବେସି ନିୟମ ଓ ବନ୍ଧନ ସବୁକୁ l

ଉଡି ଯା ନିଜ ଇଛା ମତେ ତୋର ଡ଼େଣା ଶକ୍ତ କରି, ଯେତେ ପାରୁ ସେ ଉର୍ଧକୁ ll

କାହା ପାଖେ ହାତ ପାତି ଭିକ୍ଷା କର ନାହିଁ ତୋ ନିଜର ସ୍ବାଧିନତା l

ତୋ ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ଶକ୍ତିର କରି ଉପଯୋଗ, ଦେଖେଇଦେ ସଂସାରକୁ ତୋର ପାରଂଗତା ll

ତୋ ଇଛାରେ, ତୋ ସ୍ବପ୍ନର ଇଲାକ ଭିତରେ, ବନ୍ଚିବାର ଅଛି ତୋର ପୂର୍ଣ ଅଧିକାର l

ସେଥିପାଇଂ ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ କାହାର ଅନୁମତି ଆଉ କାହାରି ଦୟାର ll

କାହିଁ ମଥା ପାତି ସହି ନେବାକୁ ହେବ ତତେ ଅନ୍ୟର ନିର୍ନୟ, ଅନ୍ୟର ପାବନ୍ଧି l

ସାହାସ ଓ ଯୋଗ୍ୟତାର ବଳେ ତୁ ବି ଗଢି ପାରିବୁ ଶୀର୍ଷ|ରଦ୍ଧେ ତୋ ଦଧିନଉତିll

******