ନିଆରା ସୁନ୍ଦରୀ

ନିଆରା ସୁନ୍ଦରୀ କାହାକୁ ଭାବିବି

ସବୁଠୁ ସୁନ୍ଦର

ମୋ'ମାଆ ଦିଶେ ।

ସଭିଙ୍କ ଓଠରେ କିମିଆଁର ହସ

ମୋ'ମାଆଙ୍କ ହସ

ହୃଦୟେ ଭାଷେ ।

ଫୁଲ ହେଉ ଅବା ଫୁଲେଇ ଫଗୁଣ

ଋତୁରେ ବାସନ୍ତୀ,

ସୁନ୍ଦରୀ ନୁହେଁ ।

ରଜନୀ ଗନ୍ଧା ଟି ଋତୁ ରାଣୀ ସିନା

ମାଆ ପଣତକୁ

ସମାନ ନୁହେଁ ।

ସୁନ୍ଦର ପଣିଆ ଅସରା ବରଷା

ବୟସ ଖସେନି

କେବେ ବି ତା'ର ।

ନିଆରା ନଜରେ କଳ୍ପେ ସେ ମନରେ

ପର ମଣିଷକୁ

କରି ନିଜର ।

ମାୟା ମିରିଗ ବି ସୁନ୍ଦରତା ପଣେ

ଶ୍ରୀରାମ ନଜରେ

ଭରିଲା ଧୋକା ।

ଆଖିକୁ ସୁନ୍ଦର ଦିଶିବା ଦରବ

ସଦାବେଳେ ନୁହେଁ

ଅସଲି,ପକ୍କା ।

ଦୂର ପାହାଡ଼ ବି ସବୁଜ ସୁନ୍ଦର

ପାଖକୁ ଆସିଲେ

ଲାଗଇ ଫିକା ।

ଆଖିକି ସୁନ୍ଦର ଦରବ ହଜାର

ସତ ନଜରରେ

କୁତ୍ସିତ ଏକା ।

ଅନ୍ୟର ଦରଦ ହୃଦ ଆଇନାରେ

ସୁନ୍ଦର ମଣିଷ

ଚିତ୍ରି ପକାଏ ।

ନୀରବେ ନୀରବେ ଆନର ଲୁହକୁ

ସେନେହ ପଣରେ

ଶୁଖାଇ ଦିଏ ।

ରୂପ ସୁନ୍ଦରଠୁ ଗୁଣ ସୁନ୍ଦରତା

ପ୍ରାକୃତ ସୁନ୍ଦର,

ପ୍ରକୃତି କୁହେ ।

ଆଖିରେ ସବୁରି ନିଆରା ସୁନ୍ଦରୀ

ହୃଦୟ ଯାହାର

ଆନକୁ ମୋହେ ।