ବନ୍ଧୁତ୍ୱ ଯେ ନିଆରା ସମ୍ପର୍କ

ହେ ବନ୍ଧୁ,ଜାଣେନା

କାହିଁକି ଏମିତି

ଅଜାଣତେ ତୁମେ

ମୋ'ଠାରୁ ଦୂରେଇ ଗଲ !

ସକାଳ ସଞ୍ଜରେ

ଆଖିରେ ଆଖିରେ

ଆଙ୍କି ରଖିଥିଲ

ଅଣ ଦେଖା କରିଦେଲ ।

ବାହୁଡ଼ିବା ପାଇଁ

ବାଟ ପାଉନାହିଁ

ସବୁଆଡେ ଖାଲି

ପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ନିନ୍ଦାର କଣ୍ଟା ।

ବେଳେବେଳେ ତୁମ

ଭଗ୍ନ ଗବାକ୍ଷରୁ

ଅଜ୍ଞାତରେ ଆସେ

ସୁପ୍ତ ଚିତ୍କାରର ଛିଟା ।

କେତେ ଯେ ସମ୍ପର୍କ

ବିସ୍ତୃତ ବନ୍ଧନ

ଜଞ୍ଜାଳ ଜୀବନେ

ଆସୁଛି,ଆସି, ଯାଉଛି ।

ନିଜର ହେଉ ବା

ସାତ ପର ହେଉ

ଜଳ ଚକ୍ର ପରି

ନିଜେ ଘୁରି ଘୁରାଉଛି ।

ବାଲ୍ୟ ଚପଳତା

ଖେଳରେ ଖେଳରେ

ସେଦିନ ସଞ୍ଜରେ

ବାଲି ଘର ଭାଙ୍ଗିଥିଲା ।

ପ୍ରୀତି ପୀୟୂଷର

ପ୍ରତ୍ୟୁଷ ପୂର୍ବରୁ

ପ୍ରାପ୍ତ ବୟସରେ

ବନ୍ଧୁତ୍ୱ ଉଜୁଡି ଗଲା ।

ମୋ'ନିଜର ଦୋଷ

ଖୋଜି ମୁଁ ପାଉନି

ତୁମ ଦୁର୍ବଳତା

ଅଣ୍ଡାଳିଲେ ମିଳୁନାହିଁ ।

ସମୟ ଚକ୍ର ବି

ଭାରି ବଳିୟାନ

ଅଜାଣତେ ତୁମ

ଦୋଷ ଦେବି କାହିଁ ପାଇଁ !

ଅଭିଶାପ ଯେତେ

ଦେଉଥାଅ ମୋତେ

ମୋ'ମନରୁ ଖାଲି

ଝରୁଥିବ ଆଶୀର୍ବାଦ ।

ବନ୍ଧୁ ବରିଛି ମୁଁ

ହାର୍ଦ୍ଦିକ ହୃଦୟୁ

ଦେଇ ପାରିବିନି

ନିନ୍ଦା ଅବା ଅପବାଦ ।

ସୃଷ୍ଟି ସମ୍ପର୍କରେ

ଯେତେ ବି ବନ୍ଧନ

ଗଢ଼ିବ ଭାଙ୍ଗିବ

ରହିଛି ଉଦାହରଣ ।

ବାସ୍ତବ ବନ୍ଧୁର

ବନ୍ଧୁତ୍ୱ ବଳିଷ୍ଠ

ଅଜର ଅମର

ଚିରହରିତ୍,ଚିରନ୍ତନ ।