କାରଗିଲରୁ ଉରି

ବୀରତ୍ୱ ସହିତ ଦୟା କ୍ଷମା ମୈତ୍ରୀ ଶାନ୍ତି ସଦଭାବନା

ପଂଚଶୀଳ ନୀତି ଜନକ ଭାବରେ ଉଡ଼େ ଯେ ଦେଶର ବାନା ।

ଏ ଦେଶରୁ ଜନ୍ମ ଏହାରି ପ୍ରସାଦେ ମୁଣ୍ଡ ଟେକିଛି ଯିଏ

ଜନ୍ମ ଦାତାକୁ ଭଗାରୀ ବେଭାରେ ଶତ୍ରୁତା କରିବ ସିଏ !

ସହନଶୀଳତା ଅଟେ ଏହା ଦେଶର ସଂସ୍କାର ପରଂପରା

ପରୀକ୍ଷା କରୁଛି ପଡୋଶୀ ଆମର ଦେଖୁଛି ବିଶ୍ୱ ସାରା ।

ତସ୍କରଙ୍କ ପରି ପଛପଟୁ ଲୁଚି ଚଳାଇଛି ଛାୟା ଯୁଦ୍ଧ

ସିଂହର ଗୁହାରୁ ଶୃଗାଳ କି କେବେ ଫେରିଅଛି ଅନବଦ୍ଧ ।

କାରଗିଲ ଠାରେ ପରାଭବ ପାଇ କରି ନପାରୁଛି ବଳ

ସୁପ୍ତ ସିଂହର ପାଶେ ନୃତ୍ୟ କରି ଭାବୁଛି ତାକୁ ଦୁର୍ବଳ ।

ଗୋଟିଏ ରାତିର ସର୍ଜିକାଲ୍ ଷ୍ଟ୍ରାଇକ ଦେଲା କେତେ ପରାଭବ

ଖଦେଡିଲେ ଯାଇ ଆରବ ସାଗରେ ଥଳକୁଳ ନମିଳିବ ।

ସା‌ହସ ଅଛି ତ ସମ୍ମୁଖ ଯୁଦ୍ଧରେ ହେଉ ଥରେ ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ

ସ୍ୱର୍ଣମୟୀ ଲଙ୍କା ଶୀରି କଲା ବଙ୍କା ଯେପରି ଲଙ୍କ ରାବଣ ।

ଭାବିଛି କି ଭାଇ ଇସଲାମ ନାମେ ଦରଦ ସାଉଁଟି ନେବ

ତାଙ୍କ ଜନସଂଖ୍ୟା ଠାରୁ ଅଧିକ ଏ ଦେଶ ମୁସଲିମ ଭାବ !

ଯା’ଠାରୁ ଜନମ ଲଭିଛି ନିର୍ଲଜ୍ଜ ଭୁଲିଯାଏ କା ସାହସେ

ଆଖି ତରାଟିଲେ ମାଟିରେ ମିଶିବ କଳ୍କି ଅବତାର ଭାଷେ ।

ବିଶ୍ଵେଶ୍ୱର ମାଝୀ