ଆସ ହେ ବରଷା ଆସ

ଉତ୍ତପ୍ତ ହୋଇଲା ଧରିତ୍ରୀ ବଖରା 

ଦିବାକର ତପ୍ତ ତାପେ 

ଲଳିତ ପଲ୍ଲବୁଁ ଲିଭିଲା ଲାବଣ୍ୟ  

କୁହ କେଉଁ ଅଭିଶାପେ l

ନିରସ ଶ୍ରୀ ଅଙ୍ଗେ ସ୍ୱେଦ ସ୍ନାନ ନେଲେ

ଜଗତ ମୋହନ ପତି

ବିରହ ଜ୍ୱଳନେ ରଜବତୀ ମାଟି

ଜ୍ୱୋତ୍ସା ରେ ପତାଏ ଛାତି l

ବିବିଧ ପ୍ରସୂନ ଦୃମ ବଲ୍ଲୀଗଣ

କୀଟ ପତଙ୍ଗାଦି ଜୀବ

ଶୁଷ୍କ ଓଠରେ ଜଳାଧାର ସର୍ବ 

କାନ୍ଦେ ସରସୀ ରାଜୀବ l

ଘନ ଆସାର ବଉଦ ଚାଦରେ 

ଢାଙ୍କିଦେ ଦିବା ସୁରୁଜ 

ଘନ ଘନଶ୍ୟାମ ପ୍ରକୃତି ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ

କୁହୁକେ ବୁଣୁ ମୁରୁଜ l

ମହକେ ମହକି ଉଠୁ ମହା ମହି 

ଦୁର୍ବାଦଳ ଦଳ ତାର

ସ୍ଥାବର ଜଙ୍ଗମ ନବଦ୍ୱୀଜ କୀଟ

ଦୃତ ପ୍ରସାରୀ ଶରୀର l

ସରଣୀ ରାଜୀବ ଆତ୍ମା ବିରାଜିବ

ମଧୁଶାଳା ଭବଧାମ

କାନ୍ତ କାନନେ କାଦମ୍ବିନୀ ସ୍ପର୍ଶ  

ସୃଜିବ ସୁଷମା ପ୍ରେମ l

ପୁଲକିତ ଧରା ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ହେବ

ମୁଦ୍ରିତ ପଲକ ମେଲି

ପୃଥ୍ବୀ ଉରସ ଅମିୟ ପରସ

ସିଞ୍ଚିବ ଯୌବନ ଖୋଲି l

ଦଗ୍ଧ ଶରୀର ପ୍ରଶମିତ ହୋଇ

ଉଛ୍ଛ୍ୱସିତ ଆଶା ବଲ୍ଲରୀ 

ବର୍ଷା ବରଣେ ପ୍ରଣୟ ଆସିବ

ବାଲ୍ୟଚପଳତା ଧରି l

ଆସ ହେ ବାରିଦ ବାରିଧାରା ନେଇ

ରଖ ତୁମ ବଡପଣ 

ଉଛୁର କରିଲେ ତୁମ୍ଭ ଆଗମନ

ଜଳାଇବ ଏ ତପନ l