ନବବର୍ଷରେ ଅନୁଚିନ୍ତା

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଢଳିଲେ ସଞ୍ଜ ହୁଏ

ଅନ୍ଧାର ହଟିଲେ ସକାଳ ହୁଏ

ମାସ 31 ଗଲେ ଏକ ତାରିଖ ଆସେ

କାନ୍ଥ କ୍ୟାଲେଣ୍ଡରରୁ ଏକ ପୃଷ୍ଠା ଖସେ ।

ଜୀବନ ମରଣ

ଆଗମନ ପ୍ରସ୍ଥାନ

ଏସବୁ ଗତାନୁଗତିକ

ଅଟେ ଚିରନ୍ତନ ।

ସମୟ ସ୍ରୋତରେ

ଏ ସମାଜର ଧାରା,

ପୁରୁଣା ଯାଇ ନୂଆ ଆସେ

ଏକ ସାଧାରଣ ପରମ୍ପରା ।

ନୂଆ ବର୍ଷ ତ ଆସେ

ମାଛ ମାଂସ ର ଭାଉରେ

ଥିଲାବାଲାଙ୍କ ଆତସବାଜି

ରୋଷଣୀ ଆଲୁଅରେ,

ପିଲାଙ୍କ ବଣଭୋଜି ଅବା

ଯୁବକଙ୍କ ଉଦଣ୍ଡ ନୃତ୍ୟରେ ।

ନ ଥାଏ ନୂଆ କି ପୁରୁଣାର ଅନ୍ତର

କର୍ମଜୀବି ବ୍ଯକ୍ତି ଅବା ଗୋତି ଖଟୁଥିବା

ଅଭାବୀ ମଣିଷର।

ସେଦିନ ଥିଲା ନବ ବର୍ଷରେ ସଂକଳ୍ପ

ଆଜି ବି ନେବେ ଶପଥ

ଏ ସବୁ ପାଣିର ଗାର

ବିଷୟ ଜାଲରେ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ କିଙ୍କର ।

ଚୌହଦୀରେ ଶୋଷଣ କଷଣ

ଅତ୍ୟାଚାର ବଳାତ୍କାର

ବଢିଚାଲିଛି ଯେତେସବୁ ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାର

ଦେହ ଦେବାଳୟ ଆଜି ଦୈତ୍ଯାଳୟ

କମଳାଙ୍କ ଲୀଳାଭୂମୀ ହେଉଛି କଦାକାର ।

ରେ ଆତ୍ମନ;

ଏବେ ଠୁ ହୁଅ ସଚେତନ

ଜାଗିଉଠ ସବୁ ନବୀନ ତରୁଣ

ଉଇଁ ଆସୁଛି ନୂତନ ଅରୁଣ

ଉଙ୍କି ମାରୁଛି ଆଶାର କିରଣ

ଉତ୍ଥିତ କର ହେ ସୁପ୍ତ ଚେତନ

ଝଙ୍କୃତ ହେଉ ମହାମାନବବାଦର ନାଦ

ପ୍ଳାବିତ ହେଉ ଶାଶ୍ବତ ସ୍ରୋତ

ଏ ସାରା ସଂସାର ।