ଆମ ଘରର ମଝିକାନ୍ଥ

ଦୂରଦୃଷ୍ଟି ବିନା ତୁମେ ହିଁ ଭାଇନା

ତୋଳିଥିଲ ଏହି କାନ୍ଥ

ଦେଖ ଏବେ ଦେଖ ଲମ୍ବା ଫାଟ ଏକ

ଭେଦିଲାଣି ଦୁଇ ପ୍ରାନ୍ତ ।

କାନ୍ଥ ଏ ଭିତରେ ସ୍ବାର୍ଥର ହିତରେ

ଭାଇଚାରା କଲା ନାଶ

ପୂର୍ବଜଙ୍କ ମାଟି ବୁକୁ ଯାଏ ଫାଟି

ମନେ ପଡେ ଇତିହାସ ।

ଛାଇ ଦେଇ ପଛ ପଟେ ଥିବା ଗଛ

ପୁରୁଷ ପୁରୁଷ ଧରି

ଝଡ଼କୁ ଖାତର ନକରି ମାତର

ଛିଡ଼ା ଅଛି ଆଗ ପରି ।

କେବେ ଯଦି ବନୁ ଆସେ କେଉଁ ହନୁ

ଭାଙ୍ଗେ ସିନା ପକ୍ଷୀବସା

ନୀଡ଼ର ପତନେ ସଜାଡେ ଯତନେ

କିପାଇଁ ଆମ ଏ ଦଶା ?

ଅହଙ୍କାର ଆମ ନାଶିଲା ତମାମ

ଭାବି ଦେଖ ଆଉଥରେ

ବୁଜିଲେ ତ ବାଟ ପିଲାଙ୍କର ଫାଟ

ଯୋଡିବ କି କୁହ ପରେ ।

ଛାଡିଦିଅ ରୋଷ ଥିଲେ ଦୋଷାଦୋଷ

ଧରିବନି ଭାଇ ଜମା

ଛୋଟବଡ଼ କଥା ନଭାବି ଅଯଥା

କରିଦିଅ ଥରେ କ୍ଷମା ।

ମତାନ୍ତର ଥାଉଁ ଦେହ ଧରି ଆଉ

ଜୀଇଁଥିବା କାହା ଲାଗି

ରହୁ ଏ ନିବାସ ଭାଇନା ହେ ଆସ

ମଝିକାନ୍ଥ ଦେବା ଭାଙ୍ଗି ।

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା