ବକୁଳ ଅମାବାସ୍ୟାରେ

ନିର୍ଝରିଣୀ ଝର ଝରଝର ହୋଇ

ଝରୁଛି ପାହାଡ ମୂଳେ

ଆସରେ ଶୁଭୁଛି ଆଜି କଳରବ

ଏଇଠି ବିହଙ୍ଗ କୁଳେ ।

ନୀଳ କାଗଜରେ ଚିତ୍ରଟିଏ ପାଇଁ

ଭରିଲି ନାଲିଆ କାଳି

ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ବିଜେ ଉଦିତ ତପନ

ସୁନେଲି କିରଣ ଢାଳି ।

ଶିହରାଇ ଦେଲା ସୁଲୁସୁଲୁ ବାଆ

ଥିଲା ସେ ମଧୁର ମନ୍ଦ

ବାରି ପାରୁଥିଲି ମଳୟ ପରଶେ

ନବୀନ ବକୁଳ ଗନ୍ଧ ।

ପୁରପଲ୍ଲୀ ମାଳ ପକ୍ବ ଶସ୍ୟଶାଳି

ପ୍ରକୃତି ଦିଶଇ ହେମ

ଜାଣେନି କିପାଇଁ ଜାଗି ଉଠିଲାଣି

ମୋ ମାଟି ମାଆର ପ୍ରେମ ।

ଋତୁରାଜ କାହୁଁ ଆଣି ଭରିଦେଲା

କଅଁଳ ମାଦକ ନିଶା

ମନ ମୋ ଉଷତ ରୁଣୁଝୁଣୁ ନାଦେ

ଉଚ୍ଛ୍ବସିତ ଚଉଦିଶା ।

ମଧୁର ଲଗନେ ମଗନ କିଶୋରୀ

ବିରାଜ ହୋଇଲେ ଯେଣୁ

କନ୍ଦର ଶିଳାରେ କିଏ ସେ ନାଗର

ବଜାଏ ମୋହନ ବେଣୁ ।

ନିତ୍ୟରାସ କିବା ନିତ୍ୟ ବସନ୍ତ ଏ

ଏହି କି ସେ ବୃନ୍ଦାବନ

ଉତ୍କଳ ଭୂଇଁରେ ବିଭବ ଏ ଦେଖି

ପୂରି ଉଠିଲା ମୋ ମନ ।

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା