ଘରଚଟିଆ

ନା ଅଛି ଚାଳ ଛପରର ଘର,

ନା ଅଛି ମାଳ ମାଳ ବୃକ୍ଷର ଆସର ।

ସବୁ ଆଡେ ଦିଶେ କଂକ୍ରିଟ ରାସ୍ତା,

ସବୁଜ ବନାନୀ ଆଜି ହରାଏ ଯେ ଆସ୍ଥା ।

ଗାଁରୁ ସହର କୋଠାଘରର ଆସର,

ମଣିଷକୁ ଘାରେ ଚିନ୍ତା କେବଳ ନିଜ ସ୍ୱାର୍ଥର ।

ନା ଅଛି ଚାଳଘର ପୀଢା,

ନା ଅଛି ଚାଳଘର ମାଣ୍ଟୁ,

ଘରଚଟିଆ ଆଜି ହେଇଛି ସ୍ବପ୍ନହରା ,

ବାସ ସେ ହରେଇ ହେଇଛି ବାସହରା ।

ବିଲୁପ୍ତ ପ୍ରାୟ ପକ୍ଷୀ ଇଏ ମିଳେନି ଦେଖିବାକୁ,

ତା' କିଚିରିମିଚିରି ଶବଦ ମନେ ପକାଏ ମୋ ପିଲାଦିନକୁ ।

ପିଲାଦିନେ ବହିରେ ପଢ଼ିଥିଲି ତା' କାହାଣୀ ମାଳମାଳ,

ଆଜି ସେ ସବୁ ଲାଗେ ସ୍ମୃତି ଆଉ ସ୍ଵପ୍ନ ଯେ କେବଳ ।