ସୂକ୍ଷ୍ମ ଦେହେ ହେବ ଦେଖା

ଛାପି ରଖିଥିଲି      ପ୍ରତିବିମ୍ବ ତୁମ

ଗଭୀର ଅନ୍ତରେ ମୋର,

ସ୍ଫଟିକ ବିନ୍ଦୁ କି    ପାହାନ୍ତିଆ ତାରା

ଆକର୍ଷି ରଖେ ଏ ଡୋର ।

ବହଳ ନିଦର     ସବୁଜ କ୍ଷେତରେ

ଦେଖାଦିଅ ବାରମ୍ବାର,

ପଡୁଛି ଉଛୁଳି     ନପାରେ ଆସ୍ବାଦି

ଅଧରଅମୃତ ଧାର ।

ଯୁଗାନ୍ତରେ କିବା  ଆସିଛ ମୋହିନୀ

ଅଳକାସୁନ୍ଦରୀ ସାଜି,

ବିରହ ବେଦନା     ଖାଇ ଯାଉଅଛି

ଚନ୍ଦ୍ରମଲ୍ଲିକା ଗୋ ଆଜି ।

ଦୁଷ୍ମନ୍ତଙ୍କ ପୁରେ    ଶକୁନ୍ତଳା ତୁମେ

ଲଙ୍ଘି ପ୍ରୀତି ପାରାବାର,

ଏତେ କାଳାନ୍ତରେ  ଫେରି କି ଆସିଛ

କରିବାକୁ ଅଙ୍ଗୀକାର ?

ଦ୍ବିଧା ସଙ୍କଟରେ    ମଳିନ ଗୋଧୂଳି

ମାନସେ ମୋ ଥିଲା ଘୋଟି,

ଆସ ସଖୀ ଆସ   ବ୍ୟାକୁଳ ମୁଁ ତୁମ

ବାହୁରେ ଯିବାକୁ ଲୋଟି ।

କେତେ ବାଟେ ଆଉ  ମୃତ୍ୟୁସିନ୍ଧୁ କୁହ

ସନ୍ତରି ହୋଇବା ପାର,

କହିଦିଅ ଥରେ    ଦେହାତ୍ମା ଆସକ୍ତି

ନାହିଁ ଆଉ ଦରକାର ।

ଅପାର ଆବେଶେ    ପରାକ୍ରମ ବହି

ଡେଇଁବି ଲକ୍ଷ୍ମଣ ରେଖା

ସ୍ଥୂଳ ଜଗତରୁ    ଅନ୍ତରୀକ୍ଷେ ଯିବା

ସୂକ୍ଷ୍ମ ଦେହେ ହେବ ଦେଖା ।