ମୁଦ୍ରିତ ଠାଣି

ପଚାରେ ପ୍ରଦୃପ୍ତ ପ୍ରଦିଗ୍ଧ ଚନ୍ଦନ 

ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତର ଦିଅ କଳାଜହ୍ନ

ପାହାନ୍ତି ପ୍ରହରେ ପହଡ ଭାଙ୍ଗିଲ

ପ୍ରେୟସୀ କେ ନିଦ୍ରା କଲା ଭଗ୍ନ ।

 

ନୟନ ପଲକ ନୈତିକ ସେବାରେ

ନେପଥ୍ୟୁ ନିଷ୍ଠୁର କଲା ଘାତ

ନିଷ୍ପେଶିତ ହେଲେ ନିଷ୍ପାଦିତ ନିଦ୍ରା 

ନିର୍ଲଜ ସାଜିଲା ଏ ନିଶୀଥ ।

କମ୍ପିତ ଶରୀରେ କହେ ବଂଶୀଧାରୀ

କିଏ ସେ ରମଣୀ ଝୁରେ ମୋତେ

କୋଠରୀ ଭିତରୁ କାହ୍ନୁ କାହ୍ନୁ ବୋଲି

କୁହୁଳି ଉଠୁଛି ପ୍ରେମ ଯେତେ ।

କମଳ ବଦନୀ କଟି ତରଙ୍ଗିଣୀ

କପୋଳ ଶତପତ୍ର ପାଖୁଡା 

କବରୀ ବାନ୍ଧିଛି କଳାମେଘ କେଶେ 

କୁହୁକ ଚାନ୍ଦିନୀ ତା ମୁଖୁଡା ।

 

ମୋହିନୀ ମାନିନୀ ମନେ ପ୍ରେମ ଭରି

ମତୁଆଲା ମୋର ନାମ ଧରି

ମତ୍ତନାଗ ଜେହ୍ନେ ମଦିରା ପିଇଣ 

ମତି ହାରେ ନୃତ୍ୟେ ଘୁରି ଘୁରି ।

ମୁଦ୍ରିତ ତା ଠାଣି ମଦନ ମୋଦକ

ମୋ ପ୍ରାଣେ ସଞ୍ଚରି ଗଲା ସତେ

ମଦ୍ୱଚନ ମନ ମାନେନା ଏସନ

ମଧୁକର ରୂପେ ଚାହେଁ ମୋତେ ।

ପ୍ରଶାନ୍ତ ଚିତ ରେ ପ୍ରାଣ ଭକ୍ତି ଭରେ

ପ୍ରଶସ୍ତି କୀର୍ତ୍ତନ ନିଜ ଠାରେ 

ପାହିବା ଆଗରୁ ପାହାନ୍ତି ପ୍ରହର

ପ୍ରସରିବି କିବା ତା ସଙ୍ଗରେ ।

ଭକତି ଶୃଙ୍ଗାର ଭିଆଣ କେ କଲା

ଭାବୋଦ୍ଦୀପନ ତା ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ 

ଭାଳି ଭାଳି ଚିତ ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ ହୁଏ

ଭାସିଯାଇ ତାର ଭକ୍ତି ରଙ୍ଗେ ।

 

ଏକାଧିପତି ମୁଁ ଐଶ୍ବର୍ଯ୍ଯ ମୋ ଠାଣି

ଏକାଧାରେ ପ୍ରେମ ଠାଣି ଚୋର

ଏ ପ୍ରିତି ବାୟାଣୀ ମୁଦ୍ରିତ ତା ଠାଣି 

ଏ କ୍ଷଣେ ପୋଛିଲା ଯଶ ମୋର ।

ଧନ୍ୟ ତୋର ଭକ୍ତି ଧ୍ୟାନର ଶକତି 

ଧ୍ୱଜା ବାହିବ ତୋ ଭକ୍ତି ମୀରା

ଧ୍ୱଂସିତ ସମାଜେ ଧୋରଣିଟେ ହୋଇ

ଧରଣୀ ରେ ହେବୁ ଅପାଶୋରା ।