ଶୈଶବର ଜଳକେଳି

ମନେପଡେ ଶୈଶବର ଗ୍ରାମ୍ଯ ଅନୁଭୂତି

କେତେ ସରଳ ସହଜ ସ୍ନେହବୋଳା ଶାନ୍ତି ।

ବୋଉର ମମତା ବୋଳା ଆଦର ସୋହାଗ

ବାପାଙ୍କ ଶାସନ ଡୋରି ପିଠି ପଟେ ଦାଗ ।

ତଥାପି ସାଂଗ ମେଳରେ ମଉଜ ଅସୀମ

କାଟେ ନାହିଁ ବର୍ଷା ଶୀତ ହେଉ ଅବା ଗ୍ରୀଷ୍ମ ।

ଜାମୁ କୋଳି କେନ୍ଦୁ ଆମ୍ବ ପିଜୁଳି ଆଶାରେ

ବାଡି ବଗିଚାରେ ପଶି ଧରା ପଡିବାରେ ।

ନଦୀ ପୋଖରୀରେ ଜଳକେଳିର ମଉଜ

ଏତେ ଡିଆଁ କୁଦା କିଛି ନଥାଏ ଦରଜ ।

ଆଖି ପଡିଯାଏ ନାଲି ଦେହ ହୁଏ ଛେତା

ତଥାପି ମନ ବୁଝେନା ନଥାଏ ତ ଚିନ୍ତା ।

ଜଣେ ଡିଏଁ ଆନ ଉପରକୁ ଅନାୟସେ

ଗଡାଗଡି ଭିଡାଭିଡି କାନେ ପାଣି ପଶେ ।

ବେଳ ଉଛୁର ହେବାରୁ ବାପାଙ୍କର ରଡି

ଶୁଣି ଧାଇଁଲେ କିହେବ ହାତେ ବେତ ବାଡି ।

ଆଣ୍ଠେଇ ଆଣ୍ଠେଇ ଘରଯାକେ ଗତି କରୁ

ବୋଉ ଲୋତକର ବିନ୍ଦୁ ଝରାଏ ଆଖିରୁ ।

ଶପଥ ନେଉ ଏପରି ନ କରିବୁ ଆଉ

ରାତି ପାହିଲେ କି ତାହା ମନେପଡେ ଆଉ !

ପ୍ରତିଯୋଗିତା ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଜିତିବାର ନିଶା

ଭୁଲାଏ ବାପାଙ୍କ ଦଣ୍ଡ ପୁରେ ଅଭିଳାଷା ।

ବିଦ୍ୟାଳୟ ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଛୁଟି କଟେ ଏହିପରି

ରଜ ଆସି ଗଲେ ଦିଏ ନିରାଶାଟି ଭରି ।

କିଏ ମତେ ଆଣିଦେବ ମୋ ପିଲାଦିନ

ହଜିଲା ସ୍ମୃତି ଟି ସାଥୀ ଫେରିବକି ଦିନ !!