સંવાદ - કાવ્ય

કાનજી :
તારા અત્તર ભીની સુગંધનાં છાંટા વાગે રે લોલ ,
તારા કામણગારા કાતીલ રૂપનાં કાંટા વાગે રે લોલ

રાધા : 
તારી આંટાળી પાઘડીનાં આંટા વાગે રે લોલ ,
તારી કડિયાળી ડાંગનાં સુસવાટા વાગે રે લોલ.
શરમની મારી મારી ચુંદડી થઇ જાય લાલમલાલ,
મારી છાતીની ભીતર ચાલે રોજ કશી ધમાલ ,
એના એક એક ધબકારે ઊભરાય કોઇનું વહાલ,
તારી વાંકલડી મુછોને 'લ્યા આટલો ના વળ આલ ,
તારી આંખોનાં ઊલાળા અમને વાગે રે લોલ ,
તારી કડિયાળી ડાંગનાં સુસવાટા વાગે રે લોલ .
તારી આંટાળી પાઘડીનાં આંટા વાગે રે લોલ,

જુએ રોજ દૂરથી પણ પાસ કદી ના આવતો,
ખબર ન પડે એમ ચોરી છૂપીથી રોજ નિહાળતો,
કહીએ મળવાનું તો ખોટા બહાનાં એ બતાવતો,
સપનામાં આવીને અમથા અમથા લાડ લડાવતો,
તારા આવા ચેનચાળા હવે અમને વાગે રે લોલ,
તારી કડિયાળી ડાંગનાં સુસવાટા વાગે રે લોલ.
તારી આંટાળી પાઘડીનાં આંટા વાગે રે લોલ,

કાનજી : 
ગયો છું થાકી હવે તારા નખરાંથી નીતનવા ,
લાવું ક્યાંથી હવે એવા મેઘધનુષિ રંગો અવનવા,
ગયાં છે હવ ખુટી શબ્દો 'જશ' તને અભિનંદવા,
તારા રૂસણાનાં અબોલા અમને વાગે રે લોલ .
તારા અત્તર ભીની સુગંધનાં છાંટા વાગે રે લોલ ,
તારા કામણગારા કાતીલ રૂપનાં કાંટા વાગે રે લોલ

રાધા : 
તારી આંટાળી પાઘડીનાં આંટા વાગે રે લોલ ,
તારી કડિયાળી ડાંગનાં સુસવાટા વાગે રે લોલ .

કાનજી : ---
તારા અત્તર ભીની સુગંધનાં છાંટા વાગે રે લોલ ,
તારા કામણગારા કાતીલ રૂપનાં કાંટા વાગે રે લોલ