આરતી કે અજાન

માણસ મંદિરમાં કે મસ્જિદમાં શુ કામ જાય છે ?

અને જાય છે તો, સાચા દિલથી જાય છે ?

એ આરતીમાં આવે કે અજાનમાં એ આવે,

કહો એને કે સાથમાં હૃદય અચુક લાવે.

કોઈ ભલે ન પુછનાર હો તને જગતમાં,

કે જાતની ભલા શરમ કદી તને સતાવે.

જનમ જનમથી એ જ આશ પર જીવી રહ્યા છે,

કહો એને કદી તો પ્રેમ સાચુકો જતાવે.

સુગંધના તું ઓરતા પછી કરી શકે જો,

કદી ફુલો તણા તું છોડ આંગણામાં વાવે.

સતત એ ઝાંઝવા લઈને દ્વાર પર ઉભા છે,

તરસ કોઈ જો મનભરી ને તોરણે સજાવે.

એ રોજ પથ્થરોને દંડવત કરી નમે છે,

કદી એ શિશુ વૃધ્ધ માના ચરણે પણ નમાવે.

લખી લખી એ મોકલે ટપાલ વ્હાલ ભીની,

યુગોથી આંખે દીકરી કોઈ જો કોતરાવે.