એક આવે ચોમાસું

ઝરમર પાણી ને ખોબામાં ભરતી ટચુકડી હથેળીઓ;
મિત્રો સાથે હોડમાં ઉતરતી કાગળની એ નાવડીઓ;
વિના ચિંતા, વિના ફિકર ભીંજાતા કુમળા શરીરો;
ખાબોચિયાંના કાદવમાં છપ - છપ કરતી ઝીણી પગની પાનીઓ;
એક આવે એ 'બાળપણ'નું ચોમાસું...

'રેઈનકોટ' ને 'છત્રી' જ્યારે સુરક્ષા કવચ બની જાય;
જીન્સની પાનીઓ જ્યારે ગૂંથણ સુધી ચઢી જાય;
છાંટાઓ સામે હર સંભાળ ને સાવચેતી લેવાતી જાય;
ભીંજાવું શરદી, ખાંસી ને તાવનું પર્યાય થાય;
"વરસાદથી કાર્યક્રમ રદ તો ન થઈ જાય?"
"આટલો વરસાદ! શાકભાજી મોંઘી તો ન થઈ જાય?"
"ઠેર ઠેર પાણી ભરાયા ! બાળકો રસ્તામાં તો ન ફસાઈ જાય?"
બાળપણનું ચોમાસું જ્યારે તાણ ને ત્રાસ લાવતું થાય;
એક આવે એ 'પરિપક્વતા'નું ચોમાસું...

વરસાદ આવે ટાઢક લાવે;
પગની નસો વધુ દરદ આપે;
ઘૂંટણના સોજા કળવા માંડે;
ભીની ઋતુ સામે નાજુક કાયા ઝઝૂમતી થાય;
દવાઓ ને તેલથી અલમારી ઉભરાતી જાય;
બારીમાંથી જ વરસતા એ મેઘના દૂર દર્શન થાય;
ભીંજાવું ને પલણવું હવે સ્વપ્ન બનીને રહી જાય;
બાળપણની પેલી નાવડીઓ અશ્રુ બનીને વરસી જાય;
યુવાનીનું ચોમાસું કાશ એક વાર ફરી મળી જાય;
નિસાસાઓથી ભીનું એક આવે એ 'પાનખર'નું ચોમાસું...