યાદમાં કોઈની

એકલો બાંકડો એક રોયા કરે,
યાદમાં કોઈની આમ ઝૂર્યા કરે.

શાંત દેખાય તે કોઈને આમ તો,
ડૂસકાં છાનાં એ તો ભર્યા કરે.

હોય છે આ પાન ખિલેલાં વસંતે,
પાનખરમાં કેટલાં એ તો ખર્યા કરે.

ક્રમ છે એ કુદરતી કેવો અજબ,
જે જન્મ્યું તે તો મર્યા જ કરે.

રાતની પાછળ જ દિન, એમ 'જશ',
સુષ્ટિચક્ર બધું નિયમિત ચાલ્યા કરે.