ମୁଁ ଗରିବ ଟା

ଆଜି ଘର ଚାରିକଡ଼ ଓ ଭିତର ଘରେ ଭାରି ଗହଳି । ଖୁସିରେ ମନ ହେଉଥାଏ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଛାତିରେ ଟିକିଏ କୁଣ୍ଢେଇ ଦିଅନ୍ତି । ଆସ ଭିତରେ ଟିକେ ଚା' ମାରିବା କହି ଭିଡି ନିଅନ୍ତି ଚିଆର ପାଖକୁ । ବସେଇକି ପଚାରନ୍ତି କେଠି ଥିଲ କିହୋ ଏତେଦିନ ? ଅବେଳଟାରେ ଏତେ ଦିନକେ କିନ୍ତି ମନକରି ମାଡି ଆଇଲ । ହ ଅ ଗରିବ ନୁକ ଭାଇ, ବିଜି ଲୁକ ତୁମେ, କେନେ ବି ଆସବ ଯେ ମୋର୍ ଘରକୁ ? କିସ କନି ଯେ ଏତେ ରାଗ କିହୋ ମୋର୍ ଉପରେ ? 

ମୋର୍ ତ ଦୁଃଖ ଅଇବଶ ମୁଁ ଟିକେ ରାଗିଟା, ରାଗନେ ୟାଡୁସ୍ୟାଡୁ କହିଦିଏଁ । ଏତେଦିନ ସାଙ୍ଗ ହେଲ, ହେନେ ଏତକି ଜାଣି ନାଇଁ ପାରଲ ? ଆଉ ମୋର୍ ରାଗଟା ବି ତ ସେତକି ସମୟ ନି, ତାରପରେ କେବେ ରାଗ ରଖବା ଦେଖିଚ ? ଆହୁରି ମନଦୁଃଖ କରେ ଯେ, ସବ ସାଙ୍ଗଗୁଡା ସାଙ୍ଗରେ ମନଖୁଲା କଥା ଟିକେ ନାଇଁ ହେଇପାରେ ବୋଲି । ତୁମେ ଫୁନ କଲେ ମୁଁ କେବେ ଗପତେ କଂଚି କରବା ଫିଲ କରିଚ ହେନେ କୁହ ତ । ଆହୁରି ତୁମେ ବିଜି ଥିବ ଭାବିକି ଫୁନ ତୁମର ଆଡୁ କରବ ବୋଲି ବି ତ ଥରେ ହେଲେ ନିହାତି କହିଥିମି ନା । ଆଉ ମୁଁ ବି ଏକଲା ବୋଲି ବି ତ ତୁମେ ଜାଣ ନା, କେତେବେଳେ କେଆଁଡେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥିମି ବୋଲି ବୁଝବାର କଥା ନା ଭାଇ । ଶଃ.. ତୁମେ ଟିକେ ମନେକଲେ ମୁଁ କଥା ନାଇଁ ହେମି ନା କି ବୋଲି ଭାବ କେଜାଣ, ନା ଗରିବ ଭାବ ହୋ, ମୋର୍ ମନ ଟା ସେମତି କି ହୋ ? 

ରହବେ ଭାଇ ଉଠତେ ଚେଷ୍ଟା କରେ ଟିକେ । କାଇଁ ଉଠିନି ପାରତେ ନାଇଁ, ଦେ ନା ମୋର୍ ଡେଣା ଗା ଟାଣିକି ଉଠାନା ବେ । ଛୁଆଗୁଡା ଜୁହାର ହେଉଛନ୍ତି ଯେ ଶଃ.. ହାତଟା ବି ତାଙ୍କ ମୁଣ୍ଡକୁ ଉଠୁନି । ଏତେ ବଡ଼ ହେଲଣି, ମୁଁ ଜାଣିପାରୁନି ରେ, ପଚାରି ବି ପାରୁନି, ଆରେ ମୁଁ ଆଉ ତୋ ବାପା ବେଯାଏଁ ସାଙ୍ଗରେ, କହି ଟିକେ ପାରୁନି ।

ସବୁ ଚିନ୍ତା କରିପାରୁଥାଏ ମାତ୍ର, ବିଛଣାରୁ ନା ଉଠି ପାରୁଥାଏ, ନା କହି ପାରୁଥାଏ । ତକିଆ ଓଦା ହେଉଥାଏ କେବଳ ଆଖିର ଲୁହ ଧାରରେ । ମୋ ସ୍ତ୍ରୀ ଗାମୁଛାରେ ପୋଛି ଦେଉଥାଏ । କେବଳ ଖୁସିର ଲୁହ, ତୁମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଏକାଠି ଦେଖି । ଆଉ ଏ ବିଛଣାରୁ ଉଠି ପାରିମିନି, କି ତୁମକୁ ଟିକେ କୁଣ୍ଢେଇ, ସାଙ୍ଗରେ ବସି ଚା' ଦି କପ ମାରିବା ବୋଲି । ସେ ଭିତରେ ତୁମ ସ୍ତ୍ରୀ ପାଖରେ ତୁମ ନାଁ ରେ ଟିକେ ଖେଂଚି ମଜା ନିଅନ୍ତି ବୋଲି । ହେଲେ ଶରୀର ମଞ୍ଜୁରୀ ମିଳୁନି, ନିଶ୍ଚିହ୍ନ ଅବସ୍ଥା, ଉଠିବାକୁ ଜମା ବଳ କୁଳଉନି । ପୁଣି ଆତ୍ମହରା ହୋଇ କହିଦିଅନ୍ତି ଏଥର ତୁମ ସାମୀ ଙ୍କୁ ଧରିକି ଆଇବ ହୋ ମୋ ଆଡେ, ତୁମେ ପରା ମନାକର ଆସତେ ବୋଲି ମୋତେ ଫୁନରେ କୁହେ ଏଇଟା । 

ରାଗଲୁ କି ରେ ଭାଇ ?? 

ଏମିତି କେତେ ଚିନ୍ତାକୁ ପରିପ୍ରକାଶ କରିପାରୁନଥିବାର ଲୁହ ଇଏ, ତୁମକୁ କିଛି କହି ପାରୁନଥିବା ଏ ଗରିବ ଭାଇର ଲୁହ ଇଏ । ମନଦୁଃଖ କରିବ, ଏତେ ପଚାରନି ମୋ ସ୍ତ୍ରୀଟାକୁ । ଝିଅପିଲା ଗା, ତାକୁ ଆଉ ମୋ

ଦୁଇ ଝିଅକୁ ଟିକେ ଦେଖିବରେ....

ସାହିପଡ଼ିଶା ଆଜି ସବୁ ମୋ ଚାରି କଡ଼ରେ, ସବୁ ଖରାପ ଭାବୁଛ ନା.. ମୁଁ ତମସହ କଥା ହେଉନି ବୋଲି । ଆଙ୍ଗୁଳି ଗୁଡା ବି ହଲୁନି ଟିକେ ଲେଖିଦେମି ଯେ, ସମସ୍ତେ ଟିକେ ମୋ ପାଖରେ ଥାଅ, ମୁଁ କାହାକୁ ଅଭିମାନ କରିନିରେ ଭାଇ, ଏ ଗରିବଟା ପାଖରେ ଠିଆହୁଅ ନା, 

ମୁଁ ତୁମ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ କାଙ୍ଗାଳ, ଝୁରି ହୁଏ ରେ ତମମାନଙ୍କୁ..

ବୁଝ ଟିକେ ଯେ ତୁମେସବୁ ଥିଲେ ତୁମ ସାହାସରେ ମୁଁ ଉଠି ବସିମି, 

ଦିହ ମୋର୍ ଠିକ ହେଇଯିବ..... 

ପାଖ ଛାଡି ପଳାଅନି, ତୁମେ ଚାଲିଗଲେ ଆଉ ବେଦନା ବୁଝିବାକୁ କେହି ନାହିଁ ମୋର୍, ତୁମେ ହିଁ ସାହାସ 

ଶଃ.. ଆଜି ହସ ବି ଟିକେ ଦେଇହଉନି।।