“ ଲୁହ ! ତମେ ହିଁ ତ ମୋର ଗୁରୁ , ଯେବେ ଦୁର୍ଭାଗ୍ଯ ଓ ଦୁର୍ଲଂଘ୍ଯ ପରିସୀମାରେ ପାଲଟିଯାଅ ମରୁ ,, ସେତେବେଳେ ବୁଝିନିଏଁ ମୋ'ରି ଭାଷାରେ ତୁମକୁ ମୁଁ ଦଣ୍ଡବତ ହୋଇଯାଏଁ ଅନତି ଦୂରରୁ | ”