ଉନ୍ମୁକ୍ତ

ଏଇ ଶୁଣନା ! ହୁଁ କୁହ

ଵାସ୍ ଏତିକି ରେ ସରିଯାଏ

ଦିନଯାକର କଥା

ଥରେ ହେଲେ କେବେ ପଚାରନ୍ତିନି

କଣ କହିବାକୁ ଚାହେଁ ମୁଁ ?

ମୋତେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗେ

ଏମିତି ଏକ ମଣିଷ ପାଖରେ

ଏତେ ଦିନ କେମିତି ବିତିଗଲା ସତେ

ନା ମୁଁ କେବେ ଅଭିମାନ କରିନି ।

ସେ ଲାଗି

ତଥାପି

ନାରୀ ଟିଏ ମୁଁ

କଣ ସେତିକି ରେ ପ୍ରାପ୍ୟ

ହୋଇଯାଏ ସବୁ

କେଵଳ ରାତିର କୋମଳ ଶଯ୍ୟାର

ଶଯ୍ୟା ସଙ୍ଗିନୀ ନୁହେଁ ମୁଁ ।

ତୁମ ସାତ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ବନ୍ଦିନୀ

ଏକ ନିରୀହ ପକ୍ଷୀଟିଏ ପରି

କେତେ ଦିନ ଫିଙ୍ଗୁଥିବ

ଦାନା ମୋତେ

ମୋର ମୁକ୍ତି ଲୋଡା

ଲୋଡା ନାହିଁ ।

ତୁମ ର ସ୍ବର୍ଣ୍ଣ ର ପଞ୍ଜୁରୀ

କି ହାତଟେକା ମୁଠାଏ ଦାନା

ଦବ ଯଦି ଦିଅ ମୋତେ ମୁକ୍ତି

ଏ ଅବିଶ୍ବାସର ଶୃଙ୍ଖଳରୁ

ରଖିବ ଯଦି ରଖ ତୁମ ହୃଦୟରେ

ନଚେତ ଉନ୍ମୁକ୍ତ କର

ତୁମ ସାରା ଜୀବନରୁ ।