ତୁମେ ମୋ ପାଇଁ ଜଗତଜିତା

ସରଗର ସେହି ପାରିଜାତ ପାଇଁ 

କେବେ କରି ନାହଁ ଅଳି । 

କିବା କହିନାହଁ ଆକାଶରୁ ଜହ୍ନ

ମୋତେ ଆଣି ଦିଅ ତୋଳି॥ 

ସୁନାର ହରିଣୀ ଧରି ଆଣିବାକୁ 

କେବେ ତ କହିନ ମୋତେ,

ବିଶ୍ଵାସ ଭିତରେ କେବଳ ତୁମେ ତ

ଆଶା ଦେଖାଇଛ ଯତେ !

ହସୁଛ ହସିଛ ଅମା ଅନ୍ଧାରରେ

ତୁମେ ବତୀଘର ଆଲୋକ ହୋଇ,

କେବେହେଲେ ତୁମେ ମୁହଁ

ଖୋଲି ଦେଇ ମାଗି ନାହଁ କିଛି ଆଣିବା ପାଇଁ !

ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ଯ ଚିଜ ତ ଦେବା ପାଇଁ ତୁମେ 

କେବେ କରିନାହଁ କିଛି ଅଳି।

ସେତିକିରେ ତୁମେ ସନ୍ତୋଷ ହୋଇଛ

ଯେତିକି ପାଇଛ ଖାଲି !

ସାଇତା ତୁମର ଏକା ବଡପଣ ପରକୁ

କର ଆପଣା । 

ସୁନାବୋହୂ ହୋଇ ମୋ ପରିବାରରେ 

ତୁମେ ଏକା ବୀଣା ଜଣା !