ତୁମ ପାଇଁ

ତୁମେ ଚାଲିଯିବା ପରେ ପରେ,

କାହିଁକି କେଜାଣି କୋହ ମାନେ ଉକାରି ଆସନ୍ତି ,

ଲୁହ ସବୁ ମୋହଗ୍ରସ୍ତ ହେଇ ଆତ୍ମଗୋପନ କରନ୍ତି ,

ଅନେକ ବଜ୍ରପାତ , ଭୂମିକମ୍ପର ସମାହାରରେ !

ବାରମ୍ବାର ବଜ୍ରପାତ,ଅସହ୍ୟ ଘଡଘଡି ,

ଭୂମିକମ୍ପର ଆଗତ ପୂର୍ବାନୁମାନରେ ମୁଁ ବଞ୍ଚେ ,

ମୋହ ମେଞ୍ଚେ ନେଇ ।

କାଳେ ତୁମେ ଫେରିଆସି କହିଦେବ ବୋଲି -

"ଆଉ ନୁହେଁ , ଛାଡ ଏ ବାନପ୍ରସ୍ଥ ,

ଦେଖ ଏଇ ମୁଁ ଯେ ଫେରିଆସିଲି !"

ମୁଁ ଅପେକ୍ଷା କରେ ,

ବସ୍ତା ବସ୍ତା ସରିଯାଇଥିବା ଖାତା ଭିତରେ !

ଯେଉଁଠି ସାଇତା ହେଇ ରହିଛି ଆମ ସ୍ମୃତି! !

କାଳେ ତୁମେ ଉଠି ଆସିବ ,

ପୁଣି ମୁଁ ଧରିବି ମୋ ଚିରାଚରିତ ବେଶ ।

ନା , ତୁମେ ଆଉ ଆସନା !

ଆମ କଥା ସବୁ ରହିଯାଏ ଶବ୍ଦରେ ,

ଅତୀତରେ ଲେଖାଥିବା ବାଦାମୀ ରଙ୍ଗର କାଗଜରେ !

ମୁଁ ପୁଣି ଡାଏରୀ ଲେଖେ ,

ତୁମେ ଆସିବାର ଆଗତ ଭବିତବ୍ୟକୁ ନେଇ ,

ଭବିଷ୍ୟତ ସବୁ ମିଥ୍ୟା ଆଶଙ୍କାରେ ଅତୀତ ପାଲଟେ ,

ଭୟ ଲାଗେ !

ସମୟଟା ଏଠି ପରା ନିତି ମୋ ପାଇଁ ମାୟାଜାଲ ରଟେ !

                ୦-୦-୦