ଟଙ୍କା ଗଛ

କବିତା ଲେଖିବା ଆଗରୁ ଜୁହାର 

କରୁଛି ସେ ଚିତ୍ରକରଙ୍କୁ

ଏମିତି ସୁନ୍ଦର ଛବିଟିଏ ଆଙ୍କି 

ଦେଇଛନ୍ତି ଯିଏ ଆମକୁ . . . . . . . . . (୧)

ଛବିରେ ଛବିରେ ଆଙ୍କିଛନ୍ତି ସିଏ

ଟଙ୍କା ଫଳୁଥିବା ଗଛଟେ

ସେହି ଟଙ୍କା ଗଛ ଲଗାଉଛି ପୁଣି

ଯତନରେ ଛୋଟ ପିଲାଟେ . . . . . . . . (୨)

ଗଛର ମହତ୍ତ୍ୱ ବୁଝିଛି ବୋଲି ସେ

ଯତନରେ ଗଛ ଲଗାଇ

ଗଛ ଯେ ଅମୂଲ୍ୟ ସମ୍ପଦ ଅଟଇ 

ସମାଜକୁ ଦିଏ ବୁଝାଇ . . . . . . . . . (୩)

ପଥିକଙ୍କ ପାଇଁ ଯୋଗାଇବ ଛାଇ

ଗଛଟି ହୋଇଲେ ବଡ଼

ସେହି ଗଛଡାଳେ ନାନାଜାତି ପକ୍ଷୀ

ବାନ୍ଧିବେ ଆପଣା ନୀଡ଼ . . . . . . . . . . (୪)

କିଚିରି ମିଚିରି  ଶବଦ ଶୁଭିବ

କୋଇଲି ଗାଇବ ଗୀତ

ସେଗୀତ ଶୁଣିକି ଫୁଲବି ଆସିବ 

ଧରି ବସନ୍ତର  ହାତ . . . . . . . . . . (୫)

ସେହି ଫୁଲ ପୁଣି ମହକି ଉଠିବ 

ଚଉଦିଗ   ଚଉପାସ

ଫୁଲର ମହକ ଫୁଟେଇବ ଯାଇ 

ମହୁମାଛି ଓଠେ ହସ . . . . . . . . . . . (୬)

ସେ ମହକ ପାଇ ପୁଲକିତ ହୋଇ

ଉଡ଼ିଆସି   ମହୁମାଛି

କୁସୁମରୁ ମହୁ ନିଜେ ପିଇ ପୁଣି

ଆମପାଇଁ ରଖେ ସଞ୍ଚି . . . . . . . . . . . (୭)

ଫୁଲ ପରେପରେ ଫଳରେ ସଜେଇ

ହୋଇବ ସେ ଗଛ ଡାଳ

ଫଳ ଖାଇବାକୁ କୁନା କୁନି ଯେତେ

ହୋଇବେ ସେଠାରେ ମେଳ . . . . . . . . (୮)

ଗଛର  ପତର  ଇନ୍ଧନ ପାଇଁକି

ଅଙ୍ଗାରକାମଳ  ନେଇ

ପ୍ରାଣୀ   ଜଗତକୁ  ବଞ୍ଚିରହିବାକୁ

ଅମ୍ଳଜାନ ଥାଏ ଦେଇ . . . . . . . . . . (୯)

ଗୋଟିଏ ଗଛର  ଦାନ ଅମ୍ଳଜାନ

କୋଟିଏ ଟଙ୍କାରେ ମିଳେନା

ସେଥିପାଇଁ ବୋଧେ ଟଙ୍କାଗଛ ବୋଲି

ଚିତ୍ରକରଙ୍କର    କଳ୍ପନା . . . . . . . . (୧୦)