ତରୁଣ

ଚପଳାମି ବୟସ ଏ ତରୁଣ ଵୟସ

ଅଝଟ ସୁଲଭ ପ୍ରାଣ 

ଫୁଲରୁ କୋମଳ ନୀରବ ଜୀଵନ 

ପୁଣି କେଵେ ଭାରି କୋଠର ।

ଦୁଃଖ ରେ ପାଏ ଶୋକ

କେଵେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଵିଧୁରା ପ୍ରାଣ ତାର

ଆଙ୍କିଦିଏ ମଧୁର ପରଶ

ପ୍ରେମ ପ୍ରୀତିର ଭରିଯାଏ ତା ତନୁମନ।

ସତେଜ ପାଖୁଡା ଗୋଲାପ ପରି ଏ ତରୁଣ ଵୟସ

ଖେଳାଏ ସବୁଠି ପ୍ରିତି ଫୁଲର ମହକ!!

ସାଗରୁ ମୁକ୍ତା ଉନ୍ଧାର ପରି

ତରୁଣ ରୁ ପରିଚୟ ହୁଏ ଜାଣି।

ଜୀଵନରେ ଜିଇଁବାର ଲକ୍ଷ୍ୟ ରଖି

ଚିନ୍ତା ଓ ଚେତନାକୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵଗାମୀ କରି

ଆଗକୁ ଯିଏ ଚାଲେ ସଂକଳ୍ପ ବନ୍ଧ ହୋଇ

ଆନନ୍ଦେ ଭରେ ଜୀଵନ ତାହାରି। 

ତରୁଣ ବୟସରେ ଆସେ କେତେ ଘାତ ପ୍ରତିଘାତ 

ଯିଏ ପାରେ ଡେଇଁ ଧର୍ଯ୍ୟର ଵାଡ

ସେ ହିଁ ଏକା ସ୍ବପ୍ନ ର ସୌଧ ନିର୍ମାଣ କରି

ଉଚିତ ମାର୍ଗକୁ ହୁଅଇ ଅନୁସରଣ ।

ପରିସ୍ଥିତି ଏଠି ମାନେନି ଵୋଲ

ନିଜ ଇଛା ହିଁ ଏଠି ଅଦ୍ୟମ ସାହାସ

ଏ ଦୁନିଆଟା ଏଠି ରଙ୍ଗମଞ୍ଚ 

ସମୟ ସାଥେ ଗଡି ଚାଲେ ଵୟସ

ସେହି ତରୁଣ ଦିନେ ଚଢେ ସିଢି ଵାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟର ।

ତରୁଣ ଵୟସ ଭାରି ସୁକୁମାର !

ଚାଲିଵାକୁ ହୁଏ ଏଠି ସର୍ଵଦା କରି ଚିନ୍ତନ

ଇଶ୍ବର ସୃଷ୍ଟିର ଏ ଏକ ପରୀକ୍ଷାର ସମୟ

ଯିଏ ଅତିକ୍ରମ କରେ ଉଚିତ ମାର୍ଗ

ସେହି ସିନା ଲଭଇ ଦିଵ୍ୟଜ୍ଞାନ ।

କେତେ ଯାଏ କେତେ ଆସେ ରହେନି ହିସାବ 

କର୍ତ୍ତଵ୍ୟ ଓ କର୍ମକୁ କରି ଆପଣାର

ଜିଇ ଚାଲଲିଲେ ଜୀଵନ ହୁଅଇ ସରଳ

ମିଳିଯାଏ ସମସ୍ତ ଉତ୍ତମ ଫଳ ।