ତରୁଣ(ଜୁଆନ )

ଜୁଆନ ସମିଆଁ ଥି ମୋର୍ ଜୀବନ୍

ହେଉଛେ କେତେ ଛଟପଟ୍,

ଧଏନ୍ ଧଏନ୍ ହୋ ମାହାପୁରୁ 

ଘିଚି ନେଉଛ ମୋର୍ ରକତ୍ ।

ଅକାଳ୍ ବେଲେ ମାଁ, ବୁଆ କେ ନେଲ

ସୁରୁ ସୁରୁ ଅଛନ୍ ବହେନ୍ ଭାଇ,

ଥରେହେଲେ ନାଇଁ ଭାବ୍'ଲ କାଏଁ

କେନ୍ତା ଚଲବା ପରିବାର୍ ତାହିଁ ।

ଅକାଳ୍ ଚଡକ୍ ମାଏଲା ବାଗିର୍

ଜୁଆନ ବୟସ ଗଲାନ ସରି,

ବେଲେ ଖାଏଲେ ବେଲେ ନାଇଁ

କେତେ ଲୋକ୍'କୁ କେତେ କରୁଛେ ଗୁହାରୀ ।

ଲୋକ୍'ମାନେ କହୁଛନ୍ ଭେଡିଆ ହେଲୁନ

ବିହାଚୁରା କେଭେ ହେବୁ,

ବୟସର୍ ଡଙ୍ଗା ଗଢିଗଲେ 

କାହାକେ କାଣା ମୁହୁ ଦେଖାବୁ ।

ସହି ନାଇଁ ହେବାର୍,କି କହି ନାଇଁ ହେବାର୍

ସୁନି ସୁନି ଦିନ୍ ଯାଉଛେ ଗଡି,

ସକାଳୁ ଉଠ୍'ଲେ ରାଏତ୍ ତକ୍

କାମ୍ କରି କରି ପାଚିଗଲାନ ମୋର୍ ଡାଢି ।

ସୁରୁ ସୁରୁ ଭାଇ, ବୁହେନ୍'କେ ମୋର୍

ନାଇଁ ଦେଇ ପାରବାର୍ କପଡା ଖଣେ,

ଘର୍,ଦୁଆର୍ ଟିକେ ସଲ୍'ଖେଇ ନୁହେପାରେ

ଧଙ୍ଗରା ବୟସ ଗଡି ଯାଉଛେ ଇଆଡେ ।

ଜୁଆନ ବୟସେ ମୋର୍ କପାଳେ

ବନେ ଦୁଃଖ୍ ଲେଖିଦେଇଛ ମାହାପୁରୁ,

ଟିକେ ତ ହେଲେ ଦୟା, ମାୟା କର

ତମ୍'କୁ ଗୁହାରି କରୁଛେ ଦୁରୁ ।