ତୋହରି ପରି

ମହୀ ମଣ୍ଡଳରେ ନାହିଁ କେହି ତ

ପ୍ରଭୁ ତୋହରି ପରି

କ୍ଷିତିରେ କ୍ଷଣିକେ ବାନ୍ଧେ ଯିଏ ତ

ଭକ୍ତ ଭାବରେ ଡୋରି

କ୍ଷଣ ଭରେ ପୁଣି ନେଇ ଯାଏ ତ

ଭକ୍ତ ମନକୁ ଚୋରି

ଜଗତ କାଳିଆ ଜଣେ ଯିଏ ତ

ସେ ନୀଳାଦ୍ରି ବିହାରୀ

କୈବର୍ତ୍ତ ଯେମନ୍ତ ତୋତେ ପାଇଲା

ପାଦ କ୍ଷାଳନ ତୋର

ଦେଲ କି ସୁଖ୍ୟାତି ତାକୁ ଜଗତେ

ଆର୍ତ୍ତ ଫେଡିଣ ତାର

କ୍ଷମାର ଭଣ୍ଡାର ରଖେ କିଏ ତ

ଚକା ଆଖି ଯାହାର

ଛପନ ଭୋଗକୁ ଖାଏ କିଏ କି

ସେହି କଳା ଠାକୁର

ପୁରୁଷ ଉତ୍ତମ ଏଠି ଜଣେ ତ

ଦୁଃଖ କରେ ଯେ ଦୂର

ଭକତ ଜନରେ ବନ୍ଧୁ ସେହି ତ

ଭକ୍ତ ବାନ୍ଧବ ସ୍ଵର

ଭକତିରେ ଭାବ ତୋର ପୁରେ ତ

ଭୋଗ ନେଉ ଛଡାଇ

ମହୀ ମଣ୍ଡଳରେ ତୋର ଖ୍ୟାତି କି

ହୁଏ କାରଣ ସେହି

ଯା’ ପାଖେ ରହିଛି ଏତେ ଗୁଣ ତ

ଗୁଣି ଜନରେ ଭାର

ଅଜ୍ଞାନରେ ଦୋଷ ଧରେ ନାହିଁ ତ

ଦିଏ ଶରଣ ତାର....

ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ହୋତା