ତୋ ଛଳନା

କିଏ ଡ଼ାକିବ ମୋତେ କହି ଚଣ୍ଡୀ ପାଗେଳୀ

ହାତକୁ ଛାଡି ଦୂରେଇ ଗଲୁ ମୋ କଥା ଭୁଲି

କେତେ ସ୍ନେହରେ ଗଢି ମୁଁ ଥିଲି ଛୋଟ ନଅର

ନିଜ ହାତରେ ଭାଙ୍ଗି ତୁ ଦେଇ ହୋଇଲୁ ଦୂର l

ତୁ ଥିଲୁ ମୋର କହ୍ନେଇ ଆଉ ମୁଁ ତୋ ରାଧା

ସପନ ସବୁ ଭାଙ୍ଗି ତ ଗଲା ପ୍ରେମ ଯେ ଅଧା l

ମିଛ ଯେ ଥିଲା ତୋ ପ୍ରତିଶୃତି ବୁଝି ନଥିଲି

ଶଙ୍ଖା ସିନ୍ଦୂର ଦେବା ତୋ ମିଛ ବୁଝି ମୁଁ ଗଲି l

କେତେ ସପନ ଦେଖେଇ ଥିଲୁ ଅର୍ଦ୍ଧ ରାତ୍ରିରେ

ବୟସ ଶେଷେ ତୁ ଥିବୁ ପରା ମୋରି ପାଖରେ l

ଜୀବନେ କେବେ ଛାଡ଼ିବୁ ନାହିଁ ହାତକୁ ମୋର

ଏକାଠି ହୋଇ ମରିବା ପଛେ ହେବାନି ଦୂର l

ସ୍ୱପ୍ନ ଦୁନିଆରେ ଭାସି ବୁଲିଲି ତୋହରି ସାଥେ

ଦିନ କି ରାତି ଭୁଲି ମୁଁ ଗଲି ତୋ ପ୍ରେମ ପଥେ l

ମନ ମନ୍ଦିରେ ଦେବତା ପରି ଥିଲୁ ତୁ ମୋର

ସେଇ ଦେବତା ଭାଙ୍ଗିଣ ଗଲା ମନ ମନ୍ଦିର l

ଭୁଲି ପାରୁନି ଆଜି ଯାଏ ମୁଁ ଛଳନା ତୋର

ତୋ ଦେଇଥିବା ମିଛ କଳଙ୍କ ଶଙ୍ଖା ସିନ୍ଦୂର l

ଆଉ ପାରୁନି ବୋହି ମୁଁ ମିଛ ସମ୍ପର୍କ ଭାର

ଖୁସିରେ ରହ ପ୍ରାଥନା କରେ ପ୍ରଭୁ ପୟର l

ଜୀବନରେ ମୁଁ କେଵେବି ଭଲ ପାଇବି ନାହିଁ

ତୋ ପ୍ରେମ ଆଉ ଛଳନା ଗଲା ସବୁ ଶିଖେଇ l