ତିନୋଟି ପ୍ରଶ୍ନ

ପ୍ରଶ୍ନ ତିନି ମୋର ଦେବକି ଉତ୍ତର

ପଚାରୁଛି ବନ୍ଧୁ ବୋଲି,

ଛଳନା ନକରି କୁହହେ ମୁରାରି

ପ୍ରଶ୍ନ ଗୋଡି ଥୋଇ ଦେଲି ।

ଖାଇଥିଲ ମାଟି ଦେଖାଇଲ ପାଟି

ଯେବେ ପଚାରିଲେ ମାଆ,

ନିମିଷକ ପାଇଁ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଦେଖାଇ

ବୁଲାଇଲ ତାଙ୍କୁ ଭୁଆଁ ।

ଦେଖାଇ ଚାତୁରୀ ମନ କଲ ଚୋରୀ

ବୃଷଭାନୁ ଜେମାଙ୍କର,

ବଇଁଶୀ ବଜାଇ କଲ ତାଙ୍କୁ ବାଇ

ସାଜି ରସିକ ପ୍ରବର ।

ଗୋପେ ଗୋପାଙ୍ଗନା କଲ ବିବସନା

ପିନ୍ଧା ବସ୍ତ୍ର କରି ଚୋରୀ,

ଚୋରାଇ ଖାଇବା ମାଠିଆ ଭାଙ୍ଗିବା

କେମିତିକା ବାହାଦୁରୀ ।

ମିଛ, ପ୍ରେମ, ଚୋରୀ ଏ ତୁମ ଚାତୁରୀ

ଥିଲା ପିଲାଦିନ କଳା,

ଅପଯଶ ହେଲ କେଉଁ ଶିକ୍ଷା ଦେଲ

କୁହ ଆହେ ନନ୍ଦବଳା।

ଏମିତି ଉତ୍ତର ଆଶା ଅଛି ମୋର

ଛଳନା ନଥିବ ତହିଁ,

ବନ୍ଧୁଠାରେ ଯେବେ ଛଳକର ତେବେ

କଥା ହେବିନାହିଁ ମୁହିଁ ।