ତିନି ପୃଷ୍ଠା

ଫୁଲେଇ ସକାଳଟିଏ

‎ମୁଣ୍ଡ କୁଣ୍ଡାଉଥିଲା

‎ନିଠେଇ ନିଠେଇ

‎ଦେଖୁଥିଲା ମୁହଁକୁ

‎ହାତ ମାରୁଥିଲା

‎ଆଖି,ନାକ ଗାଲରେ

‎ଜିଭ ଦେଖେଇ ଖତେଇ ହେଉଥିଲା

‎ଦର୍ପଣ ଆଗେ ନିଜକୁ।

‎ସଜ ହେଉଥିଲା'ମଧ୍ୟାନ'

‎ଡ୍ରେସିଂ ଟେବୁଲ ଆଗରେ

‎ଖୋଜୁଥିଲା ସକାଳର କଅଁଳ ଧାସକୁ

‎ମାପୁ ଥିଲା' ସେ 'ଓ' ଏ ଆଖିର ଗଭୀରତାକୁ

‎ମନ ଉଡୁ ଥିଲା

‎ଅମାନିଅଁ ପଣତ ପରି

‎ସ୍ବପ୍ନ ରଙ୍ଗ ନେସି ହୋଇ ଯାଉଥିଲେ

‎ଦେହଳିରେ

‎ବାଟ ଅବାଟର ହିସାବ ନଥିଲା

‎ଖାଲି ଖୋଲା ମେଲା

‎ଦଉଡ

‎ବ୍ରେକଲେସ ନୂଆ ଗାଡି।

‎ଅପରାହ୍ନ କାନ୍ଥକୁ ଆଉଜି ବସିଥିଲା

‎ବେଳେ ବେଳେ ଗୋଡ ଲମ୍ବାଉଥିଲ

‎ଅସ୍ଥିର ଭାବ

‎ଓଲଟାଉ ଥିଲା

‎ହଜି ଥିବା ଦିନ

‎କିଂନ୍ତୁ ବଚିଥିବା ଚିହ୍ନର ଫର୍ଦ୍ଦ

‎ଟିକେ ଚାହୁଁ ଥିଲା ଆଗକୁ

‎ଭାବୁଥିଲା କେଡେ ବେଏଗି

‎ଚାଲିଗଲା ସକାଳ ,ମଧ୍ୟାନ

‎ହୁଏତ ସେମିତି ଚାଲି ଆସିବ

‎ସନ୍ଧ୍ୟା ଘଣ୍ଟା

‎ଏବଂ ତାପରେ

‎ଶେଷ ପୃଷ୍ଠାକୁ ଧରି ରାତି।