ସୂର୍ଯ୍ୟୋଦୟ

କାକ ପିକ କୁମ୍ଭାଟୁଆ ରାବିଲେଣି

ପୂର୍ବ ଭାଲେ ଉ°ଏ ରବି,

ଅରୁଣ କିରଣ ବୁଣି ପଡିଅଛି

ଆକାଶେ ସୁନେଲି ଛବି ।

ହଳଦୀ ରଙ୍ଗର ପାଟ ବସନରେ

ଶୋଭା ଦିଶେ ନଭରାଣୀ,

ଲଲାଟରେ ପିନ୍ଧି ସିନ୍ଦୂର ଟୋପାଏ

ମନକୁ ନେଉଛି କିଣି ।

ବାଳକିରଣର ସୁନେଲି ଆଭାରେ

ଦିଗବଳୟ ସିନ୍ଦୁରିତ,

ଘାସ ଗାଲିଚାର ସବୁଜ ଅଙ୍କରେ

ଶିଶିର ହୁଏ ଚିତ୍ରିତ ।

ଝରା ଶେଫାଳୀର ରୂପେଲି ସେଜରେ

ସପ୍ତ ମୁରୁଜର ଛିଟା,

ଅମ୍ଵୁଜ ମେଖଳା ଚାରୁଚିତ୍ରକଳା 

ଦିବାରାଣୀ ଘନଘଟା ।

ସୈକତ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ| ସାଗରର ବେଳା

କିରଣେ କଣିକା ରାଶି,

ଶୁଭ୍ରରଙ୍ଗ ସଙ୍ଗେ ସୁବର୍ଣ୍ଣ କିରଣ

କଳ୍ପନା କାମୁକେ ରସି ।

ଶନି ମାତା ନାଥ ହେଲେ ପ୍ରକାଶିତ

ନିଶିକାନ୍ତ ମୁହଁ ଲୁଚେ,

ପିତାମ୍ଵର ବାସ ପିନ୍ଧି ଉଷାରାଣୀ

ମନୁ ଦେଶେ ରାସ ରସେ ।

ପଲ୍ଲୀ ପଲ୍ଲବିନୀ ଅବା ସିମନ୍ତିନୀ

ବାଳ ବୃଦ୍ଧ ଯୁବା ଯୁବ,

ନବ ପୁଲକିତେ ହୁଅନ୍ତି ଜାଗ୍ରତ

ତୋଳି ଆନନ୍ଦର ରବ ।

ଖଗ ରବେ କ୍ଷିତି ଉଛୁଳି ପଡଇ

ଭାବେ ଭାବନା ଉଦ୍ରେକ,

ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସେ ପ୍ରେମର ପଲ୍ଲବ

ଅଙ୍କୁରିତ ମନେ ତାଙ୍କ ।

ପଛକଥା ପୋଛି ଆଗକୁ ବଢିବା

ସୂର୍ଯ୍ୟୋଦୟ ପରିଭାଷା,

ନବ ଉନ୍ମାଦନେ ଜୀବନ ଗଢିବା

ସାଥେ ନେଇ ନୂଆ ଆଶା ।