ସୁନାରୀ ଫୁଲ

ତୁମ ପୀତବର୍ଣ୍ଣେ,

        ସୁଶୋଭିତା ନବ ବଧୂ ପରି,

        ଲଜ୍ଜ୍ୟା ରେ ଅବନତ, ଆଜି ଏ ଧରା ସୁନ୍ଦରୀ, 

        ମୁଖ ତାର ପାଟଳିତ,

        ନୀଳ ଆକାଶ ବି ତା ପାଟଳ ରଙ୍ଗେ ଝଲସି ଉଠୁଛି ।

ଜାଣେ ନାହିଁ ମୁହିଁ,

        କେଉଁ ବର ଅବା ଅଭିଶାପ ବଳେ,

         କଳା କୃଷ୍ଣ ର କଟି ଶୋଭିତ ଅଣ୍ଟା ସୂତା ପାଲଟିଛି,

         ପୀତବର୍ଣ୍ଣେ ଶୋଭିତା ଆଗୋ ସୁନାରୀ ଫୁଲ,

         ଦେଖ ତୁମ ଫୁଲେ ଗଭା କୁ ମଣ୍ଡି,

         ତା ସୋନ୍ଦର୍ଯ୍ୟେ ହୋଇଛି ଅଭିଭୂତ ବନକୁମାରୀ ।।

 ମୁଁ ବି ଆଜି ହୋଇଛି ଚକିତ,

          ରୋଦ୍ର ର ଉତ୍ତପ୍ତ ଦ୍ୱିପ୍ରହରରେ ବି,

          ତୁମ ପୀତ ରଙ୍ଗ ସବୁଜ ପତ୍ର ଉହାଡେ,

          ଦିକ ଦିକ ହୋଇ ଚମକୁଛି,

          ସତେ କି ଚାହୁଁଛି ସିଏ ,ହେବାକୁ କଳାକୃଷ୍ଣ ର,

          ନୀଳ ଅବୟବ ଶୋଭିତ ପୀତାମ୍ବରୀ । । ।