ସୁଖୀ ପରିବାର

  ରାଗ -ରାମକେରୀ ।

  ***************

ରକ୍ତର ସମ୍ପର୍କ ଯେଉଁଠି 

  ପରିବାର କୁହନ୍ତି 

ପିତା ମାତା ଭାଇ ଭଉଣୀ 

  ଏକାଠି ଯେ ରୁହନ୍ତି ।

ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ସଦା ଝରଇ

  ପର ଆପଣା ନାହିଁ 

ମନ ମାଳିନ୍ୟ ଯେ ନ ଥାଏ

  ଶାନ୍ତି ବିରାଜ ତହିଁ ।

ମାନ ଅଭିମାନ ଆସିଲେ

  କ୍ଷଣେ ଯାଏ ଉଭେଇ

ବିପଦ ଆପଦେ ପଡିଲେ

  ଥାନ୍ତି ଏକାଠି ହେଇ ।

ହସ ଖୁସି ମନେ ରୁହନ୍ତି 

  ହିଂସା କପଟ ନାହିଁ

ଛଳନା ମନରେ ନ ରଖି

  ଭଲ ପାଆନ୍ତି ସେହି ।

ସେବା ସାହାଯ୍ୟ ଯେ କରନ୍ତି 

  ସିଏ ପରସ୍ପରକୁ 

ଅତିଥିଙ୍କ ସେବା କରନ୍ତି 

  ଆସିଲେ ସେ ଘରକୁ ।

ମନେ ସ୍ୱାର୍ଥ ଭାବ ରଖିଣ 

  କିଛି କରନ୍ତି ନାହିଁ 

ସୁଖୀ ପରିବାର ତାହାକୁ

  ସର୍ବେ ଥାଆନ୍ତି କହି ।

ଗୁରୁଜନ ପ୍ରତି ସମ୍ମାନ 

  ସଦା ରହିଣ ଥାଏ

ଶାଶୁ ଶଶୁରଙ୍କୁ ଦେବତା

  ତୁଲ୍ୟ ମଣନ୍ତି ସିଏ ।

ସମସ୍ତଙ୍କ ମନ ନେଇଣ 

  ସମସ୍ତେ ଯେ ଚଳନ୍ତି  

ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟେ ସ୍ନେହର 

  ସମ୍ପର୍କ ସେ ରଖନ୍ତି ।

ପରସ୍ପର ଦୁଃଖ ସୁଖରେ

   ଆଖି ଲୁହ ଗଡାନ୍ତି

ଏକାଠି ରହିଣ ବିପଦ 

   ସାମ୍ନା ସିଏ କରନ୍ତି ।

ବେଖାତିର ଭାବ କାହାକୁ 

  କେହି କରନ୍ତି ନାହିଁ 

ନ ଧରି କାହାର ଦୋଷକୁ

  ନ୍ୟନ୍ତି କୋଳେଇ ସେହି ।

ସ୍ୱାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ମଧ୍ୟେ ସମ୍ପର୍କ 

  ଥାଏ ଅତୁଟ ହେଇ

ପରିବାର ସିଏ ଚଳାଏ

   ଦାଉ ଦକାକୁ ସହି ।

ଯେଉଁ ଘରେ ସ୍ନେହ ମମତା 

  ସଦା ବିରାଜୁ ଥାଏ

ସୁଖୀ ପରିବାର ସମାଜ 

  ତାକୁ କହୁଣ ଥାଏ ।

ସେହି ଘରେ ମାତା ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଯେ 

  ସଦା ବାସ କରନ୍ତି 

ଅନ୍ନ ବସ୍ତ୍ର ତାଙ୍କୁ ଯୋଗାଇ

  ଦୁଃଖକୁ ସେ ହରନ୍ତି ।

ଏବେ ଛୋଟ ପରିବାରକୁ

  ସର୍ବେ ସୁଖୀ କୁହନ୍ତି 

ସେ ପରିବାରେ ସମସ୍ତେ 

  ଶାନ୍ତିରେ ଯେ ରୁହନ୍ତି ।

ଯେଉଁ ପରିବାର ସର୍ଦଦା 

   ହସ ଖୁସିରେ ଥାଏ

ସେଇ ପରିବାର ସରଗ -

   ପୁର ଉପାଧି ପାଏ ।

ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ପ୍ରୀତି ମମତା 

  ଥାଏ ଯେ ନିରନ୍ତର 

ଲାଗୁଥାଏ ସତେ ଯେମିତି 

  ସିଏ ବୈକୁଣ୍ଠ ପୁର ।   

 

ସ୍ନେହର ହାତ ସେ ବଢାଏ

  ଖୋଲା ଥାଏ ଅନ୍ତର 

ପ୍ରଭୁ ଆଶୀର୍ବାଦ ମିଳଇ

  ସୁଖୀ ସେ ପରିବାର ।