ସତରେ ମୁଁ କେଡ଼େ ବୋକିଥିଲି

ଆତ୍ମିୟତା ସେହି ଆପଣା ପଣରେ

   କେତେ ସ୍ଵପ୍ନ ସବୁ ବୁଣିଥିଲି ,

ଧାରେ ଆଲୋକର  ସ୍ୱଚ୍ଛ ଆଲୁଅରେ

   ବିଶ୍ଵାସର ହସ ଦେଖିଥିଲି ।

ମିଛ ସୁଖ ସେହି  ଖୋଳପା ଭିତରେ

    ବଞ୍ଚି ଥାଉ ଥାଉ ହାରିଗଲି,

ନିଖୁଣତା ପୂର୍ଣ୍ଣ   ମିଛ ଅଭିନୟେ

    ପୁରାପୁରି ମୁଗ୍ଧ ହୋଇଗଲି ।

 ପ୍ରତାରଣା ପୂର୍ଣ୍ଣ    ଅମୃତ ବାଣୀକୁ

   ବିଶ୍ଵାସେ ହୃଦୟେ ଶଂଖୋଳିଲି ,

ତୁମ କବିତାର    ସବା ଶେଷ ଧାଡ଼ି

    ପଙ୍କ୍ତି ଟିଏ ହୋଇ ରହିଗଲି ।

ତୁମରି ସ୍ୱପ୍ନର   ଗହନ ବନରେ

   ସତେ କଣ ଭୁଲ୍ ଚିଠି ଥିଲି ?

ବାଟ ଚାଲିବାର ଠିକଣା ଖୋଜି ମୁଁ 

   ଭୁଲ୍ ଠିକଣାରେ ପଡ଼ିଗଲି ।

   ସତରେ ମୁଁ କେଡେ ବୋକିଥିଲି ! !